| (வி - ம்.) மருள் - மலத்திற்கு ஆகுபெயர். அனுக்குதல் - தேய்த்தல். ஓதி - மூன்றுகால நிகழ்ச்சிகளையும் உணரும் அறிவு. (591) | | பண்ட னைப்ப டுத்த வம்மை பால வோல மாலமுண் | | | கண்ட னெற்றி யங்கி தந்த கந்த வோல மாமுகச் | | | சண்ட னைத்த டிந்த பிள்ளை தம்பி யோலம் வெய்யசூர் | | | மிண்டி னைத்த கர்க்க நின்ற வேல வோல மோலமே. |
(இ - ள்.) பண்களைக் கீழ்ப்படுத்திய இனிய மொழியையுடைய உமையன்னையாரின் திருமகனே ஓலம் ! நஞ்சுண்டகண்டன் நெற்றிக் கண்ணாகிய தீயருளிய கந்தவேளே ! ஓலம். கயமுகாசுரனாகிய கொடியவனைக் கொன்றருளிய விநாயகப் பெருமானுடைய அருமைத்தம்பியே ஓலம். கொடிய இச்சூரபதுமனுடைய கொடுமையை அழிக்க வந்து நின்ற வேலனே! ஓலம், ஓலம். (வி - ம்.) ஓலம் - அஞ்சினோர் துணைவேண்டிக் கூவுமொருசொல். அங்கி - நெருப்பு. மாமுகச்சண்டன் - கயமுகாசுரன். சூர் - சூரபதுமன். (592) | | மூல மாய னைத்து மான மூல வோல மோலமே | | | கால மாய்க்க டந்து நின்ற கால வோல மோலமே | | | பால னாய்மு துக்கு றைந்த பால வோல மோலமே | | | வேல வோல மோல மென்ன யாவ ரும்வி ளித்தனர். |
(இ - ள்.) எல்லாப் பொருட்கும் வேராக எல்லாப் பொருளுமான முதல்வனே ! ஓலம் ஓலம். காலமாகி அக்காலத்தையும் கடந்துநின்ற காலகாலனே! ஓலம், ஓலம். இளையனாயிருந்தே பேரறிவுப் பிழம்பா யிருக்கின்ற முருகனே! ஓலம். ஓலம். வேற்படையோனே ஓலம், ஓலம் என்று அமரர் எல்லோரும் கூவினர். (வி - ம்.) மூலம் - வேர். கால - காலகாலனே என்க. முதுக்குறைவு - அறிவு. (593) | | ஊர்தி மஞ்ஞை யான வும்பர் கோன்ப ணிந்து காரிருள | | | சார்தல் செய்து தேவ ராவி தான்ம டிப்ப வூடுசெல் | | | சூர்த டிந்தி டும்பை யாந்து ரப்ப நல்கு கென்றனன் | | | வார்த டக்கை வேற்ப டைம கிழ்ந்து நம்பி விட்டனன். |
(இ - ள்.) அப்பொழுது மயிலூர்தியாயிருக்கின்ற தேவேந்திரன் முருகப்பெருமானை வணங்கி "எம்பெருமானே ! கரியஇருள் படரும்படி செய்து தேவர் உயிரை மாய்த்தற் பொருட்டு அவ்விருளூடேசெல்லா நின்ற சூரபதுமனை இப்பொழுது கொன்று அடியேங்கள் துன்பத்தை விடும்படி திருவருள்புரிந்தருள்க என்றிரந்தனன். அதுகேட்ட எம்பெருமான் மகிழ்ந்து நெடிய பெரிய தன் திருக்கையிடத்தேயுள்ள வேற்படையை ஏவினன். |