தரும உபதேசங்களைக் கேட்டறிந்த ஞானிகள் ஆழமாயும் தெளிவாயும், அமைதியாயுமுள்ள ஏரி யைப் போல், சாந்தியடைகிறார்கள்.

நன்மக்கள் எதிலும் பற்றுக் கொள்வதில்லை; இன்பங்களை விரும்பி இரைச்சல் போடுவதில்லை. சுகமோ துக்கமோ வந்தால், ஞானிகள் எழுச்சியடைவதுமில்லை; அயர்வு கொள்வதுமில்லை.

தனக்காகவோ மற்றவர்க்காகவோ, புத்திர ஆசை, பொருளாசை, இராஜ்ய ஆசை (பிரபுத்துவத்தில் நாட்டம்) ஆகிய ஆசைகளில்லாமல், அதரும வழி களில் இன்பவாழ்வை அடைய விரும்பாமல் வாழ்பவன் ஒழுக்கமுள்ள உரவோனாயும், ஞானியாயும், அறநெறிச் செல்வனாயும் இருப்பவன்.

மனிதர்களில் மிகச் சிலரே (நிருவாண மோட்சமாகிய) அக்கரையை அடைகின்றனர்; மற்றவர் எல்லோரும் (ஜனன-மரண ஸம்ஸாரமாகிய) இக்கரையிலேயேஉழன்று திரிகின்றனர்.

தரும உபதேசத்தைக்கேட்டு, அதன்படி நடப்போர் மறு கரையை அடைவர்-கடத்தற்கு அருமையான எமலோகத்தையும் கடந்து செல்வர்.

ஞானி இருள் வழியை நீக்கி ஒளியின் நெறியில் செல்வானாக, வீட்டை விட்டு விரும்புவதற்கு அரிய விவேகத்தை நாடித் துறவு வாழ்க்கையின் ஏகாந்த இன்பத்தில் அவன் திளைப்பானாக.

காமிய இன்பங்களைக் கைவிட்டு, எதையும் தனதென்று கொள்ளாமல், ஞானி மனமாசுகளைஅகற்ற வேண்டும்; அந்நிலையில் அவன் ஆனந்தமடைவான்.