172. | இருளே இவ்வுலகின் இயற்கை; இங்கு சிலரே(விழி பெற்று) உண்மையைக் காண முடியும்.வலையிலிருந்து தப்பிய பறவைகள் போல, சிலரேசுவர்க்கம் செல்கின்றனர். | (8) |
| | |
173. | அன்னங்கள் கதிரவன் வழியில் செல்கின்றன;அவை தங்களுடைய அற்புத ஆற்றலால் ஆகாயவழியே செல்கின்றன. மாரனையும் அவன் படைகளையும் வென்ற ஞானிகள் (அவ்வாறே) இந்த உலகை விட்டு வெளியே செல்கிறார்கள். | (9) |
| | |
174. | ஒப்பற்ற தருமத்தைக் கைவிட்டுப் பொய்யே பேசியும், பரலோகத்தைப் பரிகசித்தும் வருவோன் செய்யத் தகாத பாவம் எதுவுமில்லை. | (10) |
| | |
175. | கருமிகளே தேவர் உலகை நண்ணுவதில்லை மூடர்களே ஈகையைப் போற்றுவதில்லை. ஆனால் ஞானி ஈகையில் இன்புற்று,(அதனால்) மறு உலகிலும் சுகமடைகிறான். | (11) |
| | |
176. | பாருலகை ஒரு குடைக்கீழ் ஆள்வதைப் பார்க்கினும் சுவர்க்கம் புகுவதைப் பார்க்கினும், எல்லா உலகங்களின் மீதும் ஆதிக்கியம் செலுத்துவதைப் பார்க்கினும் உயர்வானது சோதாபத்திப்1 பயன்அடைவது. | (12) |