எவன் தியானத்தின் முடிவான உபசாந்தியை அடைந்துள்ளானோ, எவன் பயத்தையும், பாசத் தையும், பாவத்தையும், ஒழித்துவிட்டானோ, அவன் பிறவியாகிய முட்களைக் களைந்தெறிந் தவன், (பல ஸ்கந்தகங்களால் அமைந்த) இந்தச்சடலமே அவன் (எடுக்க நேர்ந்த) கடைசி உடம்பாம்.

எவன் அவாவை அழித்து, எதையும் தேடி வைத்துக் கொள்ளாமல் இருக்கிறானோ, எவன்சொற்களையும், அவற்றின் பொருள்களையும் உணரும் சக்தியுள்ளானோ, எவன் எழுத்துக்களின் சேர்க்கையை (முன்னும் பின்னும் இருக்கவேண்டிய முறையை)த் தெரிந்துள்ளானோ,அவனே மகா ஞானி, அவனே மகான்.இந்தச்சடலமே அவன் (எடுக்க நேர்ந்த) கடைசி உடம்பாம்.

'நான் யாவற்றையும் பென்றவன், நான் யாவற்றையும் அறிந்தவன், வாழ்வின் நிலைகள்யாவற்றினும் நான் ஒட்டுப் பற்றில்லாதவன். எல்லாவற்றையும் நான் துறந்தாயிற்று, அவாவை அழித்ததால் நான் முக்தி அடைந்தவன்.எல்லாவற்றையும் நானே கற்றுக் கொண்டபின், எவரை என் குருவென்று காட்டுவேன்?'¹.