இறைவன் எல்லாவுயிர்கட்கும் அருள் செய்வானாகலான் ‘தடுப்ப.....தொருகரம்’......என்றார். வட மொழியாளார் தடுக்குங் கையை அபயகரமெனவும் கொடுக்குங் கையை வரதகரமெனவும் வழங்குவர். தாருகாவனத்து முனிவர்களின் செருக்கடங்க இறைவன் அவர்தம் மனைவியர் மனநிலை மாறச்செய்தகாலை, இறைவனைக் கொல்ல மழுமான், புலி, யானை இவற்றை விடுத்தபோது இறைவன் மழுவையும் மானையும் தம்கைகளில் தாங்கிக்கொண்டு புலியையும் யானையையும் கொன்று அவற்றின் தோலை ஆடையாக உடுத்துக் கொண்டார் என்பது, கந்தபுராணம் ததீசி உத்தரப்படலத்திற் கூறும் வரலாறு. நான்முகன் தலையைக்கிள்ளி அதை உழிக்காலத்தில் உண்கலமாகக் கொண்டாரென்பது புராணங்கள் கூறுவனவாகும். இவற்றை உள்ளீடாகக்கொண்டு, இலக்கணை வழக்காக அவற்றையும் நான்முகன் தந்தனவாகக் கூறினார்.

தோன்றல்-பிள்ளையார். தோகை-மயில். இறைவன்உலா வருங்கால் தம்முன்னும் பின்னும் பிள்ளையாரும் முருகப்பெருமானும் தம்தம் படைகளைத் தாங்கிக்கொண்டுபோது காவலாக வந்தார் என்றபடி. படலை-விரிவு. மணிப்பதக்கம் என்று கூட்டுக. உலகம்-மக்கள் முதலிய பல்லுயிர்கள்: இடவாகுபெயர்.