202

கைதுணித்தும் எனமுந்து கடுகிப் படர்புயத்து
எய்வில்மல் பொருவு தோள் இருவர் ஏற நிருதன்

தோள்இரண்டும் வடிவாள் கொடு துணித்து விசையால்
மீளி மொய்ம்பினர் குதித்தலும் வெகுண்டு புருவத்
தேள் இரண்டும் நெளியச் சினசெங்கண் அரவக்
கோள் இரண்டு சுடரும் தொடர்வதின் குறுகலும்

பட்டதன்மையும் உணர்ந்து படர்சாபம் இடமுன்
கட்டவன் பிறவிதந்த கடையான உடல்தான்
விட்டு விண்ணிடை விளங்கினன் விரிஞ்சன் எனஓர்
முட்டைதந் ததனில் வந்த முதல் முன்ன வனினே

வேதங்கள் அறைகின்ற உலகெங்கும் விரிந்தனநின்
பாதங்கள் இவை என்னின் படிவங்கள் எப்படியோ
ஓதங்கொள் கடலன்றி ஒன்றினோ டொன் றொவ்வாப்
பூதங்கள் தொறும் உறைந்தால் அவை உன்னைப் பொறுக்குமோ

பனிநின்ற பெரும்பிறவிக் கடல் கடக்கும் புணைபற்றி
நனிநின்ற சமயத்தோர் எல்லாரும் நன்றென்ன
தனிநின்ற தத்துவத்தின் தகைமூர்த்தி நீயாகின்
இனிநின்ற முதல் தேவர் என்கொண்டென் செய்வாரே

நீஆதி பரம்பரமும் நின்னவே உலகங்கள்
ஆயாத சமயமும் நின் அடியவே அயல்இல்லை
தீயாரின் ஒளித்தியால் வெளிநின்றால் தீங்குண்டோ
வீயாத பெருமாயை விளையாட்டும் வேண்டுமோ

பொருவரிய சமயங்கள் புகல்கின்ற புத்தேளிர்
இருவினையும் உடையார்போல் இருந்தவம் நின்றியற்றுவாய்
திருவுறையும் மணிமார்ப நினக்குஎன்னை செயற்பாலா
ஒருவினையும் இல்லார்போல் உறங்குதியால் உறங்காதாய்

அரவாகிச் சுமத்தியால் அயில்எயிற்றின் ஏந்துதியால்
ஒருவாயில் விழுங்குதியால் ஓரடியால் ஒளித்தியால்
திருவான நிலமகளை இஃதறிந்தால் சீறாளோ
மருவாரும் துழாய் அலங்கல் மணிமார்பில் வைகுவாள்