141. சுந்தர மகராசன் சுலூபுகான்
           சுமுகன் கொலுவருகின் சமுகத்திலே
        சந்தடிதனைவிலக்கி யெனையங்கு
           தடுக்காமற் கொண்டுபோய் விடுத்தாரே

     142. கொண்டுபோய் முன்னில்விட் டுநான்செய்த
            கோலத்தையுந் திருட்டுச் சாலத்தையும்
         பண்டுபார்த் ததைபோ லப்படிப் படி
            படித்தாரவர் பார்த்து நொடித்தாரே

     143. கோன் ரேஜாத்து * வென் றார்சாகிபு நீர்
            கோபஞ்செய்யா தையுநான் காபரெ *ன்றேன்
         ஏன்தானோ சிரித்துக் கொண் டாரிருந்தவ
            ரெவ்வெவரு மெனைப்பார்த்துச் சவ்வாசெ *ன்றார்

     144. சிரித்துத் தலையசைக்க வேநான்மனதின்
            சீவனுக் கழிவில்லை யெனநினைந்து
         தரித்துத்திடமா நின் றேன் காலிமார்*
            தனையழைத்திவனுக்கென் குக்குமெ *ன்றார்

     145. காதி *மாரனை வோரும் புறுக்கானில்*
            கக்கான முறைமை கடக்காமலே
         கோதிலா தறிவுணர்ந்தே யிவன்றனைக்
            குறிப்புடன் காலுங் கையுந் தறித்திடென்றார்*

     146. சொலுமொழி தனைக்கேட் டேசுலூபுகான்
            துரைதம் முத்திரைமோ திரந்தனையே
         தலையாரிகையிற்கொடுத் தேயிவன்றனைச்
            சாகாமற் காலுங்கையுந் தறித்திடென்றார்