மகளை யொத்தாளாகிய தமயந்தி, ஆங்கு - அவ்விடத்தில், கண் இமைத்தலால் அடிகள் காசினியில் தோய்தலால் - கண்கள் இமைகொட்டுவதாலும் கால்கள் மண்ணிற் படுவதாலும், வண்ண மலர்மாலை வாடுதலால் - அழகிய மலர்மாலைகள் வதங்குவதாலும், எண்ணி நளன் தன்னை அறிந்தாள்-எண்ணிப்பார்த்து நளமன்னனைத் தெரிந்துகொண்டாள்.

(க - து.) தமயந்தியானவள், கண்கள் இமைத்தலாலும் கால்கள் நிலத்தில் படிதலாலும் அணிந்த மலர்மாலை வாடுதலாலும் ஆராய்ந்தறிந்து நளன் இன்னானென அறிந்துகொண்டாள் என்பதாம்.

(வி - ரை.) தேவர்கட்குக் கண் இமை பொருந்துவதில்லை ; இதனாலே தேவர்க்கு ‘இமையவர்’ என்னும் பெயருமுண்டு. கால்கள் நிலத்திற் படுவதில்லை; மலர்மாலை வாட்டமுறுவதில்லை யென்பார். கண்கள் இமைகொட்டுவதில்லை யென்பதனை,

‘¹எல்லை மூவைந்து நாள்கள் உளவென
இமைக்குங் கண்ணும்’

என்றார் சிந்தாமணியினும். திருக்கோவையாரில் வரும் தலைவன், தலைவியைக் கண்டான் ; அவன், திருமகளோ கலைமகளோ வான் மகளோ என ஐயுற்று நின்றகாலை, ஐயம் நீங்கற்குக் கண் இமைத்தலானும் கால் நிலத்திற்றோய்தலானும் மாலை கருகலானும் நிலமகளே - மானிட மங்கையே யென உணர்ந்தான் என்று கூற வந்தகாலை,

‘² ......படைக் கண் இமைக்கும்,
தோயும் நிலத்தடி தூய்மலர் வாடும் தொழுதிரங்கி
ஆயும் மனனே அணங்கல்லள்’

என உணர்ந்தானென்று கூறுதலானறிக.

தாமரை விரும்பு - தாமரை மலரும் திருமகளாக ஏற்றுக் கொள்ள அவாவி நிற்கும், எனப் பொருள் கூறலும் பொருந்தும். இவள் தன் அழகைச் சிறப்பித்தவாறாம். ‘³காணிற் குவளை கவிழ்ந்து நிலநோக்கும்’ என்னுங் கருத்துப்போற் கொள்க. விருப்பமில்லாத அஃறிணைப் பொருளை விரும்புமென்று கூறுவது ஓர் இலக்கணை வழக்கு. ‘⁴உறுப்புடையது போல்’ என்னும் தொல்காப்பிய விதியால் விரும்பாத தாமரையை விரும்புவது போற் கூறப்பட்டது எனக் கொள்க. (153)

1. சிந்தாமணி : 2. திருக்கோவையார் : 3.
3. திருக்குறள் : 1114. 4. தொல், பொருளியல் : 2.