(இ - ள்.) கோடுவன - கோணியிருப்பன, வெம்சிலையே (அந்நகரில் எவரும் இல்லையாகையால்) கொலைத்தொழிலுடைய விற்களே, சோருவன - தளர்ந்திருப்பன, மென்குழலே - (அந்நகரில் வேறு எவரும் இல்லையாகலான்) மெல்லிய (பெண்களின்) கூந்தலே, வாய்விட்டு அரற்றுவன - வாய்திறந்து கதறுவன, அம் சிலம்பே - (அந்நகரில் வேறு எவருமில்லையாகலான் பெண்களின் காலிலணிந்துள்ள) அழகிய தண்டைகளே, கலங்குவன - கலக்கமடைவன, கஞ்சம் - (அந்நகரில் வேறு எவருமில்லையாகலான்) தண்ணீரே, மெய்நெறியை விட்டு விலங்குவன - உண்மை வழியைவிட்டு விலகிப்போவன, காரிகையார் கண்ணே - (அந்நகரில் வேறு எவருமில்லையாகலான்) பெண்களின் கண்களேயாகும்.

(க - து.) அந்நகரில் குற்றமுள்ளோரும் தளர்வோரும் புலம்புவோரும் கலங்குவோரும் நல்ல நெறியைவிட்டு விலகி நடப்போரும் ஒருவருமிலர் என்பதாம்.

(வி - ரை.) வெம்சிலை - கொடியவில்; கோடுதல் - வளைதல். அந்நாட்டில் ஒருதலைச்சார்பாய் நடுவின்றி நன்பொருள் அவாக்கொள்வாரில்லை என்றவாறாம். சோர்தல்-தளர்ச்சியுறல்: தன்னிலை குலைதல் உள்ளார் யாருமேயில்லை எனக் குறித்தவாறாம். எனவே மாவிந்தநகரில் குறையில்லாதவரே உள்ளனர் என்பதைக் குறிப்பால் உணர்த்தினார்.

கம்பர் தாம் ஆக்கியருளிய இராமாயணப் பெருங்காப்பியத்தில் அயோத்திநகரைக் குறிக்கும்போது,

¹‘எல்லாரும் எல்லாச் செல்வமும் எய்தலாலே
இல்லாரும் இல்லை உடையார்களும் இல்லை’

என்றார். அக்கருத்தைத் தழுவியே இவரும் இவ்வாறு கூறினாரென்க. (15)

23. தெரிவனநூல் என்றும் தெரியா தனவும்
வரிவளையார் தங்கள் மருங்கே - ஒருபொழுதும்
இல்லா தனவும் இரவே இகழ்ந்தெவரும்
கல்லா தனவும் கரவு.

1. கம்பராமா, நகர : 74.