தோட, அருகு மாதர் முலை நனைக்கும் தண்தார் உடையான் - பக்கத்திலுள்ள பெண்களின் மார்பிடமெல்லாம் நனைக்கின்ற குளிர்ச்சி மிக்க மாலையை மார்பில் உடையவனும், வெண்குடையான் - வெண் கொற்றக் குடையையுடையவனும் ஆகிய, ஓடாத தானை நளன் என்று ஒருவன் உளன் - (பகைவர் படைக்கு அஞ்சிப் புறமுதுகிட்டு) ஓடாத, சேனைகளையுடைய நளனென்று சிறப்பித்துக் கூறப்படுகின்ற அரசன் ஒருவன் இருந்தான்.

(க - து.) அந்நகரில் படைவலிமை மிக்க நளன் என்னும் அரசன் ஒருவன் இருந்தான் என்பதாம்.

(வி - ரை.) ‘பீடாரும் செல்வம்’ என்றது, உண்மைக் காதலை. உயர்ந்த பொருள்களைச் ‘செல்வம்’ என்று பாராட்டுவது நம் தமிழ்ச் சான்றோர் மரபு. வள்ளுவர்,

¹‘அருட் செல்வம் செல்வத்துட் செல்வம்’

என்றும்,

²‘கேடில்விழுச் செல்வம் கல்வி’

என்றும்,

³‘செல்வத்துட் செல்வம் செவிச் செல்வம்’

என்றும்,

⁴‘பொருளென்னும் செல்வச் செவிலி’

என்றும், அருள், கல்வி, கேள்வி, பொருள் முதலியவற்றையெல்லாம் செல்வம் என்றார். அவர்தம் வழிவந்தவரான இவர், காதலைச் ‘செல்வம்’ என்றார். இச் செல்வம் உலகியலை ஒழுங்குற நடத்திச் செல்லும் சிறப்புடையது ; ஆண் பெண் இரு பாலாரின் உள்ளத்தை ஒருமைப் படுத்தி உயர்வுதரும் பண்புடையது. இத்தகைக் காதலை உயர்த்துவது, நிலைத்திருக்கச் செய்வது ஊடல் ; ஊடல் இன்றேல் காதல், கனியும் கருக்காயும்போல் செல்வி கெடுதலால் அதனை உயர்த்துப் பேசப்பெறும். பெடை - பெண் வண்டு; - ஆண் வண்டு. (18)

24. சீத மதிக்குடைக்கீழ்ச் செம்மை அறம்கிடப்பத்
தாதவிழ்பூந் தாரான் தனிக்காத்தான் - மாதர்
அருகூட்டும் பைங்கிளியும் ஆடல் பருந்தும்
ஒருகூட்டில் வாழ உலகு.

1, 2, 3, 4. திருக்: 241, 400, 411, 757.