45. இற்றது நெஞ்சம் எழுந்த திருங்காதல்
அற்றது மானம் அழிந்ததுநாண் - மற்றினிஉன்
வாயுடைய தென்னுடைய வாழ்வென்றான் வெங்காமத்
தீயுடைய நெஞ்சடையான் தேர்ந்து.

(இ - ள்.) இற்றது நெஞ்சம் - (இவ்வாறு அன்னங் கூறியவைகளை யெல்லாம் கேட்ட நளனுக்கு) மனநிலை அழிந்தது, இரும் காதல் எழுந்தது - (தமயந்தியை நினைந்து நினைந்து) மிக்க காதல் மேலோங்கியது, மானம் அற்றது - பெருமை நீங்கிற்று, நாண் அழிந்தது - வெட்கம் இல்லையாயிற்று, வெம் காம தீ உடைய நெஞ்சு உடையான் - கொடிய காமமென்னும் தீப்பற்றிய மனமுடையனாகிய அவன், தேர்ந்து - சற்றே அறிவு தெளிந்து, மற்று இனி என்னுடைய வாழ்வு - பின்பு என் உயிர் வாழ்க்கை, உன் உடைய வாய் உடையது என்றான் - உன்னுடைய வாயின் சொற்களின் இடமாக இருக்கின்றதென்று கூறினான்.

(க - து.) நளன், அன்னத்தை நோக்கி ‘என் வாழ்வு உன் வாய்ச்சொல்லில்தான் இருக்கிறது’ என்றான்.

(வி - ரை.) நெஞ்சம் இறுதல் - மனம் தன்நிலை தடுமாறல். இதனைப் பிறசான்றோர்கள் ‘கையறு நெஞ்சம்’ என்பர். கண்ணகியார், தன் கணவனைப் பிரிந்துறைந்திருந்த காலத்தில் யாதொரு கோலமுங் கொள்ளாராய் அவலமுற்றிருந்த நிலையைக் கூறப்போந்த இளங்கோவடிகளார்,

¹‘கையது நெஞ்சத்துக் கண்ணகி’

என்று படம் வரைந்ததும் நோக்குக. இராவணன்பால் சூர்ப்பநகை வந்து, சீதையின் அழகுருவையெல்லாம் கூறி அவற்குக் காமத்தீ மூட்டியகாலத்தில் அவன் பிறவற்றையெல்லாம் மறந்து சீதையைமட்டும் மறவாத நிலையன் ஆயினான் என்று கூறப் போந்த கம்பநாடர்,

²‘கரனையும் மறந்தான் தங்கை மூக்கினைக் கடிந்து நின்றோன்
உரனையும் மறந்தான் உற்ற பழியையும் மறந்தான் வெற்றி
அரனையும் கொண்ட காமன் அம்பினான் முன்னைப் பெற்ற
வரனையும் மறந்தான் கேட்ட மங்கையை மறந்தி லாதான்’

1. சிலப், 4 : 57. 2. கம்பராமா, மாரீசன் : 85.