| கார்க்கொந் தளக்கோதை மடவியர் குழற்கூட்டு | | கமழ்நறும் புகைவிண்மிசைக் | | கைபரந் தெழுவதுரு மாறிரவி மண்டலம் | | கைக்கொள விருட்படலம்வான் |
| போர்க்கின்ற தொக்குமது ராபுரி மடக்கிள்ளை | | பொன்னூச லாடியருளே | | புழுகுநெய்ச் சொக்கர்திரு வழகினுக் கொத்தகொடி | | |
99. | தேர்க்கோல மொடுநின் றிருக்கோல முங்கண்டு | | சிந்தனை புழுங்குகோபத் | | தீயவிய மூண்டெழுங் காமா னலங்கனற் | | சிகையென வெழுந்துபொங்கத் |
| தார்க்கோல வேணியர்த முள்ளமென வேபொற் | | றடஞ்சிலையு முருகியோடத் | | தண்மதி முடித்ததும் வெள்விடைக் கொண்மணி | | தரித்ததும் விருத்தமாகக் |
| கார்க்கோல நீலக் கருங்களத் தோடொருவர் | | செங்களத் தேற்றலுமலர்க் | | கட்கணை துரக்குங் கரும்புருவ வில்லொடொரு | | கைவிற் குனித்துநின்ற |
(3) கொந்தளக் கோதை மடவியர் - கூந்தலில் மாலையை அணிந்த மகளிர்; கோதை - மாலை. ரவிமண்டலம் - சூரிய மண்டலத்தை. இருட்படலம் - இருளின் பரப்பு. புகைக்கு இருட்படலம் உவமை.
99. அம்பிகை திக்கு விசயம் செய்த காலத்துக் கைலைக்குச் சென்றபோது சிவபெருமான் முன் நின்றதும், அவர் அம்பிகையின்பாற் காதல் பூண்டதும் கூறப்படும்.
(அடி, 1) கோபம் கைலைமேற் படையெடுத்து வந்தமை கருதி உண்டாயது. (பி- ம்.) ‘தீயணைய’. கோபத்தீ அவியக் காமத்தீ எழுந்ததென்றது ஒரு நயம். வெகுளியைக் காமம் வென்றது. (பி-ம்.) ‘காமானலங்கான்ற சிகையென வெழுந்து பொங்கும்’. ‘சிகையெழ’.
(2) தாரை அணிந்த கோலத்தையுடைய வேணி; வேணி - சடை. காமாக்கினியால் சிவபிரானுக்கமும் மேருமலையும் ஒருங்கே உருகின. தடஞ்சிலை - பெரிய வில்லாகிய மேருமலை. காமமயக்கம் உடையவர்களுக்குச் சந்திரனும் விடைமணி யோசையும் துன்பத்தை மிகுவிப்பனவாதலின் அவ்விரண்டும் விருத்தமாயின; விருத்தம் - பொருந்தாதன; பகையென்றபடி.
(3) நீலக் கருங்களம் - கருங்குவளை மலரைப்போன்ற கரிய கழுத்து; “குவளைக் களத்தம் பலவன்” (திருச்சிற். 33.) ஒருவர் - சிவபெருமான்.
|