அறுசீர்க் கழிநெடிலடி யாசிரியவிருத்தம் 111. | வலங்கொண்ட மழுவுடையீர் வளைகொண்டு | | விற்பீர்போல் மதுரை மூதூர்க் | | குலங்கொண்ட பெய்வளையார் கைவள்யெல் | | லாங்கொள்ளை கொள்கின் றீராற் | | பலங்கொண்ட செட்டுமக்குப் பலித்ததுநன் | | றானீரிப் பாவை மார்க்குப் | | பொலங்கொண்ட வரிவளைகள் விற்பதற்கோ | | கொள்வதற்கோ புறப்பட் டீரே. |
நேரிசை வெண்பா 112. | பட்டிருக்கத் தோலசைஇப் பாண்டரங்கக் கூத்தாடும் | | மட்டிருக்கு நீப வனத்தானே - கட்ட | | விரும்பரவத் தானேநின் மென்மலர்த்தா ளன்றே | | |
111. இது கண்டோற் கூற்று.
சோமசுந்தரக் கடவுள் வளையல் விற்ற திருவிளையாடலை நினைந்து கூறியது.
(பி-ம்.) ‘விற்பார்போல்.’ சிவபெருமான் திருவழகைக் கண்ட மகளிர்க்கு உடல் மெலிந்தமையால் வளைகள் கழன்றன வென்பதை நினைந்து கைவளையெல்லாம் கொள்ளை கொள்கின்றீரா லென்றார். செட்டு - வியாபாரம். செட்டுப் பலித்தலாவது அதிக லாபம் உண்டாதல். நன்று - அழகிது; ஆல் - அசை.
112. அசைஇ - கட்டி பாண்டரங்கக் கூத்து - திரிபுரசங்கார காலத்தில் சிவபெருமான் ஆடிய திருநடம் (கலி. 1: 0, ந.) மட்டு - தேன். நீபவனம் - மதுரை: நீபம் - கடம்பு. கட்டவிரும்பு அரவத்தானே; கட்ட - கச்சாக்க் கட்டிக்கொள்ளுதற்கு; அரவம் - பாம்பு. மலர்த்தாள் பரவத் தன்னைத் தானே தருமென்க; நின்னைப்பரவுதல் மிகையென்றபடி. “நின்னிற் சிறந்த நின்றாளினையவை” (பரி. 4:62) என்பதும், வீடளிக்குங்கால் நின்னினும் சிறந்த நின் தாளிணையை யுடையை’ என்னும் அதனுரையும் இங்கே அறிதற்குரியன. திருவடியே வீடாயிருக்குமாதலின் அவ்வடி தன்னைத் தருமென்றது முத்தியையளிக்குமென்னும் கருத்தை யுடையது (முருகு. 62-3, ந.)
|