382. | உண்ணிலா வுவகைத் தடங்கடல் படிந்திட்ட | | உம்பருஞ் செங்களம்பட் | | டொண்பருதி யுடல்கிழித் தோடுங் கடற்றானை | | ஒளிறுவா ளவுணர்குழுவும் | | தெண்ணிலா மதிநுதற் றெய்வப் பிணாக்கள்வாய்த் | | தேனமுதி மமுதவாரித் | | தெள்ளமுது முடனிருந் துண்ணப் பணித்திட்ட | | செங்கைவைவல் பைம்புனத்துப் | | பண்ணுலா மழலைப் பசுங்கிளவி யெயினர்பொற் | | பாவைவிழி வேலொடொப்புப் | | பார்க்குந் தொறுந்தலை கவிழ்த்துநின் றவடிருப் | | பவளத்து முத்தரும்பும் | | தண்ணிலா வுக்கொண் சகோரமென நின்றவன் | | சப்பாணி கொட்டியருளே | | தையனா யகிமருவு தெய்வநா யகன்மதலை | | |
382. (1-2) முருகக் கடவுள் அசுரர்களோடு போரிடுகையில் இறந்த அசுரர்கள் சூரிய மண்டலத்தை ஊடுருவிச் சென்று வீரசுவர்க்கம் புகுந்து தேவராகித் தேவர் நுகர்பவற்றைத் தாமும் நுகர்வதென்னும் செய்தி இதிற் கூறப்படும்.
உவகைத் தடங்கடல் படிந்திட்ட உம்பரும் - தம் பகைவராகிய அசுரர்கள் போரில் அழிவது கண்டு இன்பக் கடலில் திளைத்த தேவர்களும். செங்களத்திலே பட்டு; இரத்தத்தாற் சிவந்ததாதலின் செங்களமென்றார்; செங்களம் படக்கொன்றவுணர்த் தேய்த்த ... கழறொடிசை சேஎய்” (குறுந். 1 : 1-3.) போரில் இறந்தோர் சூரிய மண்டல மார்க்கமாக வீரசுவர்க்கம் புகுவர்; (386); “கதிருடல் வழிபோய்க் கல்லுழை நின்றோர்” (கல்லாடம்); “ஏவிய திகிரி வீர்ரைத் துறக்க மேறவிட்டிடுமிரவியைப்போல்” (வி. ப. இராச சூயச். 139.) தெய்வப் பிணாக்கள் - தெய்வ மகளிர்.
(2-3) செங்கை வேலை. விழிவேலொடு ஒப்பப் பார்க்கும்.
(3-4) எயினர் பொற் பாவை - வள்ளி. முத்து அரும்பும் தண்ணிலா - புன்முறுவல். அதனை நிலவாக உருவகித்ததற்கேற்ப அதனை விரும்பி நின்ற முருகவேளை நிலாவை உண்ண விரும்பும் சகோரமாக உருவகம் செய்தார்; “குறுமுறுவ னெடுநில வருந்துஞ் சகோரமாய்” (102) என்றார் முன்னும்.
|