இது மூன்றடியாய் வெண்பாவேபோல் முடிந்தமையால் வெள்ளொத்தாழிசை. இதனுள் ஆர் என நேரசைச் சீர்நின்று மேலே கவின் என நிரையசைவர மாஞ்சீர் போல இயற்சீர் வெண்டளையாயினவாறு காண்க.
குழைந்த வரலாறு இங்கே குறிக்கப் பெற்றது. உம்பர்கோன் - சிவபெருமான். அவர் விடையென்றது திருமாலை. உலகேழு முண்டது திருமாலின் செயல்.
தம்முடைய விடை உலகேழும் உண்ணும் ஆற்றலுடையதாயிருப்பவும் தாம் சிறுகன்னியொருத்தி நகிலால் தழும்பு பெற்ற மென்மையுடையராயினாரென இதில் ஒரு குறிப்புத் தோற்றியது.
511. முகிழ் முலை யென்றது முகிண் முலையென வந்தது; முகிழ் - தாமரை யரும்புபோன்ற. கன்னியாக இருந்தே உலகையீன்றதும் யோகி கன்னியோ டின்புறுதலும் அரசாயிருத்தலும் வியப்பை உண்டுபண்ணும் செயல்கள். “பரமனே பரம யோகி” (தே.) என்று சிவபெருமானை யோகி யெனக் கூறுதல் காண்க.
512. பின் தாழ் நறுங்கூந்தல் - பின்னே தாழ்ந்த இயற்கை மணத்தையுடைய கூந்தல். கூந்தற்பிடி: 465. யானைக்கன்றென்றது விநாயகக் கடவுளை முக்கட்களிறு - சிவபெருமான். இச்செய்யுளோடு 11, 349, 376 ஆம் செய்யுட் பகுதிகள் ஒப்பு நோக்கற் குரியன.
513. எம் அன்னை - உமாதேவியார்; சக்தி தததுவத்தினின்றும் சதாசிவ தத்துவந் தோன்றுதலின் தாயென்றார் (திருச்சிற். 112, பேர்.); “எம்பெரு மானிமவான் மகட்குத், தன்னுடைக் கேள்வன் மகன்றகப்பன் றமையன்” (திருவா. திருப்பொற் சுண்ணம், 13); “தவளத்த நீறணி யுந்தடந் தோளண்ண றன்னொருபா, லவளத்த னாமக னாந்தில்லையான்” (திருச்சிற். 112); “சிவஞ்சத்தி தன்னை யீன்றுஞ் த்திதான் சிவத்தை யீன்றும்” (சிவஞான சித்தியார்).