கட்டளைக் கலிப்பா 675. | கருகு கங்குற் கரும்ப டூர்ந்துவெண் | கலைம திக்கொலைக் கூற்றங் கவர்ந்துயிர் | பருகு தற்குக் கரத்தால் விரிநிலாப் | பாசம் வீசி வளைத்ததிங் கென்செய்வேன் | முருகு நாறு குழற்பொலங் கொம்பனீர் | முத்தர் வாழ்வி முத்தமு நெக்குடைந் | துருகு பத்தர்தஞ் சித்தர்முங் கோயிலா | வுடைய தாதற் குரைத்திடு வீர்களே. | | | | | | | |
அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரியவிருத்தம் 676. | உரைத்த நான்மறைச் சிரத்துமைந் தவித்தவ | ருளத்தும்வண் டொருகோடி | நிரைத்த பூங்குழ னிரைவளை யவளொடு | நின்றவ ருறைகோயில் | குரைத்த தெண்டிரைக் கங்கைமங் கையர்துணைக் | கொங்கைமான் மதச்சேற்றைக் | கரைத்தி ருங்கடல் கருங்கட லாச்செயுங் | | | | | | | | |
அஞ்சவைத்தார்; உள் - மனம்; நஞ்சு - நைந்து; போலி. உம்பர் - தேவர். அவர் ஓட்டெடுப்பப் பண்ணிய நஞ்சை. நஞ்சத்தை நச்சுகின்ற அமுதாகக் கொண்ட அகிலேசர் இத்தலைவிக்கு அன்னத்தை நஞ்சாகச் செய்தனரென்றது ஒரு நயம். பச்சைப்பெண் - இளையபெண், பசிய நிறமுடைய உமாதேவியார். பிஞ்ஞகர் அஞ்ச வைத்தாரென்க.
675. தலைவி கூற்று.
இருளாகிய எருமையை ஊர்ந்து மதியாகிய யமன் நிலவாகிய பாசத்தை வீசினான்; இது முற்றுருவகம். கரம் - கை. கிரணம். முருகு - நறுமணம். முத்தர் - பாசத்தினின்றும் விடுபட்டவர். நெக்கு - நெகிழ்ந்து.
பொலங்கொம்பனீர். நாதற்கு உரைத்திடுவீர்களென்க.
676. ஐந்து - ஐந்து பொறிகளையும்; “ஐந்தவித்தா னாற்றல்” (குறள்: 25.) நிரைவளையவளொடும் - விசாலாட்சியம்மையோடும். குரைத்த - முழங்கிய. கங்கை: எழுவாய். மான்மதச் சேறு - கத்தூரிக்குழம்பு; அது கரிய நிறம் உடையது. இருங்கடல் - பெரிய கடலை.
கங்கை கரைத்துக் கருங்கடலாகச் செய்தற்கு இடமான காசி உறை கோயிலென இயைக்க.
|