60. | சுண்ணந் திமிர்ந்து தேனருவி | | துளைந்தா டறுகாற் றும்பிபசுந் | | தோட்டுக் கதவந் திறப்பமலர்த் | | தோகை குடிபுக் கோகைசெயும் |
| தண்ணங் கமலக் கோயில்பல | | சமைத்த மருதத் தச்சன்முழுத் | | தாற்றுக் கமுகு நாற்றியிடும் | | தடங்கா மணப்பந் தரில்வீக்கும் |
| விண்ணம் பொதிந்த மேகபடாம் | | மிசைத்தூக் கியபன் மணிக்கொத்து | | விரிந்தா லெனக்கா னிமிர்ந்துதலை | | விரியுங் குலைநெற் பற்றைபல |
| வண்ணம் பொலியும் பண்ணைவயல் | | மதுரைக் கரசே வருகவே | | மலயத் துவசன் பெற்றபெரு | | |
61. | தகரக் குழலி னறையுநறை | | தருதீம் புகையுந் திசைக்களிற்றின் | | தடக்கை நாசிப் புழைமடுப்பத் | | தளருஞ் சிறுநுண் மருங்குல்பெருஞ் |
60. மருதநிலவளம் கூறப்படும்.
(அடி, 1) திமிர்ந்து - பூசி. (பி-ம்.) ‘சுண்ணந்துதைந்து’. தோடு கதவம் - இதழாகிய கதவு. மலர்த்தோகை - திருமகள்.
(2) மருதநிலமாகிய தச்சன். முழுத்தாற்றுக் கமுகு - நன்றாக முதிர்ந்த காய்க்குலையையுடைய கமுக மரங்களை. நாற்றி - தொங்கக்கட்டி. பந்தர்க்காலில் கமுக மரத்தைக் குலையுடன் கட்டுதல் வழக்கமாதலின் இவ்வாறு கூறினார். தடங்கா மணப்பந்தர் - பெரிய சோலையாகிய மணப்பந்தல். (பி-ம்.) ‘காவணப் பந்தர்’. வீக்கும் - கட்டிய. (பி-ம்.) ‘பந்தரிற்கட்டும்.’
(3) மேகபடாம் - மேகமாகிய மேற்கட்டி (வில்லி பா. அருச்சுனன் தீர்த்த. 51.) படாம் - இங்கே மேற்கட்டி. நெற்கற்றைக்கு மேற்கட்டியிலிருந்து நாலவிட்ட மணிக்கொத்து உவமை.
61. (அடி, 1) தகரம் - மயிர்ச் சாந்து. நறை - இயற்கை மணம். நறைதரு தீம்புகை - அகிற்புகை முதலியன; நறை - நறைக்கொடியுமாம்; (சீவக. 131. ந.) கையாகிய நாசி; “மூரியேழ்கட லுந்தரு மூக்கின” (தக்க.273) என்பதன் அடிக்குறிப்பைப் பார்க்க. “பரிமள கந்தம், மருப்புடைப் பொருப்பேர் மாதிரக் களிற்றின் வரிக்கைவாண் மூக்கிடை மடுப்ப” (கம்ப. நிந்தனைப். 2.) மருங்குல் - இடை; எழுவாய்.
|