| களிதூங்கு வளவளாய் வாழாம லுண்ணமுது | | கலையொடு மிழந்துவெறுமட் | | கலத்திடு புதுக்கூழி னுக்கிரவு பூண்டொரு | | களங்கம்வைத் தாயிதுவலால் |
| ஒளிதூங்கு தெளிவிசும் பினினின்னோ டொத்தடவன் | | ஒருத்தன் கரத்தின்வாரி | | உண்டொதுக் கியமிச்சி னள்ளிருளி லள்ளியுண் | | டோடுகின் றாயென்செய்தாய் |
| அளிதூங்கு ஞிமிறெழுந் தார்க்குங் குழற்றிருவொ | | டம்புலீ யாடவாவே. | | ஆணிப்பொன் வில்லுபுணர் மாணிக்க வல்லியுடன் | | |
72. | மழைக்கொந் தளக்கோதை வம்மென்ற வளவினீ | | வந்திலை யெனக்கடுகலும் | | வாண்முகச் செவ்விக் குடைந்தொதுங் கினவனெதிர் | | வரவொல்கி யோபணிகள்கோள் |
| இழைக்குங்கொல் பின்றொடர்ந நெனவஞ்சி யோதாழ்த் | | திருந்தனன் போலுமெனயாம் | | இத்துணையு மொருவாறு தப்புவித் தேம்வெகுளின் | | இனியொரு பிழைப்பில்லைகாண் |
(2) அமுது கலையொடும் இழந்து - அமிர்தத்தைக் கிரணங்களோடு இழந்து; உணவையும் உடையையும் இழந்தென்பது வேறுபொருள். மட்கலத்திடு புதுக்கூழினுக்கு இரவு பூண்டு - பூமியில் உண்டாகின்ற புதிய பயிர்களின் பொருட்டு இராக்காலத்தின் தலைமையைப் பூண்டு; மண்பாண்டத்தில் இடும் புதிய கூழுணவின் பொருட்டு இரத்தலை மேற்கொண்டென்பது வேறு பொருள. களங்கம் - கறுப்பு, வசை. (பி-ம்.) ‘வைத்தாயி தல்லால்.’
(3) ஒருத்தன் - சூரியன். கரம் - கிரணம், கை. நள்ளிருள் - இரவு. சூரியனிடத்திலிருந்து பெற்றுச் சந்திரன் ஒளியை வீசுகின்றானென்பராதலின் இங்ஙனம் கூறினார்.
(4) அளியும் ஞிமிறும் ஆர்க்கும்.
72. (அடி, 1) கொந்தளக் கோதை - கூந்தலையுடைய அம்பிகை; கோதை - மாலைபோல்வாள்; உவமவாகுபெயர். (பி-ம்.) ‘வம்மினென்றளவினீ’. கடுகல் - கோபித்தல். ஒல்கியோ - தளர்ந்தோ. பணிகள் - இராகு கேதுக்கள்.
(2) பிழைப்பு - தப்பும் வகை.
|