| 14. குறுங்கழிநெடில் |
|
| |
அன்பினுக் கன்றி நான்புனை மலருக்
கருளுவை யலைமலர்க் கருளின்
முன்பெடுத் தெறிந்த சாக்கியன் கல்லின்
முருகலர் மிகவுமின் னாதோ
துன்பமுற் றிடுசிற் றின்பவெவ் விடயந்
துறந்துளோர் மனத்தெழு தருபேர்
இன்பநற் கடலே யென்கரத் திருக்கு
மீசனே மாசிலா மணியே,
|
(7) |
| |
| |
ஆடுற வடியேன் புதுக்குடந் தருநீ
ரன்பன்வாய்ப் புனலுனக் காமோ
கூடையின் மலர்பித் தையிற்றரு மலரோ
கூறுமென் கவியவன் மொழியோ
நாடரு மொருநீ யிறையெனும் வழக்கை
ஞானசம் பந்தனாற் றிட்ட
ஏடுரை செய்ய வென்கரத் திருக்கு
மீசனே மாசிலா மணியே.
|
(8) |
| |
| |
மெய்யுறு பிணிக்கு விலக்குவ வொழித்து
விதித்தன கொள்ளுவன் பிறவி
மையுறு பிணிக்கு மவ்வகை செயாமல்
வருத்துமந் நோயிடைப் படுவேன்
பெய்யுறு வளைக்கைத் திருநுத லுமையாள்
பெருவிழிக் கணைகொடு விடாமல்
எய்யுறு முரத்தோ யென்கரத் திருக்கு
மீசனே மாசிலா மணியே.
|
(9) |
| |
| |
சரிப்பினு மொருபா லிருப்பினு முறக்கச்
சார்வினும் விழிப்பினு மொருசொல்
உரைப்பினும் போக நுகர்வினு மாவி
யொழிவினு நின்னையான் மறவேன்
விருப்புறு மலரும் விரையுமே போல
விம்மியெங் கணுமுறு பொருளாய்
இருப்பினு மரியோ யென்கரத் திருக்கு
மீசனே மாசிலா மணியே.
|
(10) |
| |
|
| |
7., அலை-அல்லை, முருகலர்-மணம் பொருந்திய மலர், 8. ஆடுற-நீராட. அன்பன்-கண்ணப்பன். பித்தை-கூந்தல். 9. மெய்-உடல். மையுறு-மயக்கம் பொருந்திய. பெய்யுறு-இடப்பட்ட. உரத்தோய்-மார்பையுடையவனே. 10. சரிப்பினும்-சுற்றித் திரிந்தாலும். ஆவி யொழிவு-சாக்காடு.
|
|
|
|