முகப்பு

பக்கம் எண் :

தொடக்கம்

4. பழமலையந்தாதி மாலைக் கலுழனொய் யோனெனத் தாங்க வயங்குமருள் நூலைக் கலுழ வொழியெனு மேற்றிவர் நோன்மையனாழ் பாலைக் கலுழ வொருமகற் கீந்த பழமலையான் மூலைக் கலுழ நடம்புரி வானெம் முதற்றெய்வமே. (15) தெய்வசி காமணி யேமணி கூடலிற் சென்றுவிற்ற மெய்வசி காமணி கண்டா பழமலை வித்தகமீன் நெய்வசி காமணி மாவெனுங் கண்ணியை நெஞ்சகத்து வைவசி காமணி னோவா தெனையின்ப வாழ்வளித்தே. (16) வாழ மரிக்கு மடநெஞ்ச மேமென் மலர்ப்பகழி தாழ மரிக்கு மதற்காய்ந்த தந்தையுந் தாயுமொரு வேழ மரிக்கு மிகவுற வாம்பழ வெற்பினயல் சூழ மரிக்கு மியல்பையெஞ் ஞான்றுந் துணிந்திலையே. (17) துந்துமி யும்ப ரியம்பும் பழமலை சூழ்ந்துரையீர் நுந்துமியும்பரி யாவியை வேண்டியுண் ணோம்புலவீர் சிந்துமி யும்பரி வாலுத வார்த்துதி செய்விர்மலம் உந்துமி யும்பரி பாகமுண் டோசொல்லு முங்களுக்கே. (18) 15. மாலை-திருமாலை. நொய்யோன்-கனமற்றவன். கலுழன்-கருடன். கல்-கற்றுக் கொள். உழவு ஒழி-பிறவித் துன்பங்களை நீக்கிக் கொள். கலுழ-அழ. ஒருமகற்கு-உபமன்னிய முனிவருக்கு. மூலைக்கு அல்உழ நடம் புரிவான்-உள்ளத்திலேயுள்ள மலவிருளைப் பிளக்கவே கூத்தியற்றுவான். மூலை-உள்ளிடத்தை உணர்த்திற்று. 16. கூடல்-மதுரை. மெய்வசிகா-உண்மையான வைசியரே. நெய்வசி-நெய்தடவிய வாள். காமணிமா-சோலையில் உள்ள அழகிய மாவடு. வசி-வசித்தருளும் வைசிகன் என்பது வசிகன் என மருவியது. 17. மரிக்கும்-எண்ணும். மலர்ப்பகழி-மலர்க்கணை. இக்குமதன்-கரும்புவில்லையுடைய காமன். வேழம்-யானை. அரி-சிங்கம். மரிக்கும்-இறக்கும். முதலாவதடியில் ஸ்மரிக்கும் என்னும் வடமொழி மரிக்குமென நின்றது. 18. துமியும்-தும்மினும். பரி-நீங்குகின்ற. உள்நேரம்-மனம் வருந்தும். சிந்து உமியும்-சிந்திப்போகிற உமியையும். பரிவால்-அன்பால். உம்பர்-தேவர்கள். துந்துமி இயம்பும்-தேவதுந்துபியை முழக்கும். துமியும் கெடும். பரிபாகம்-நீக்கம்.

முன் பக்கம்

மேல்

அடுத்த பக்கம்