ஈயலுக்கு அழிவுகாலம் வரும்பொழுது முன் இறகு முளைக்கும். விளக்கு அணையப்போகும் பொழுது கொழுந்துவிட்டு எரியும். இவைபோல தீச்செயல் புரியும் கீழோர் செல்வம் அழிவெய்தும்பொழுது அவர்களுக்குச் செருக்கு உண்டாகும்.

தீவினை நெஞ்சே! பெரும்பொருள் வளமாக இருக்குங்காலத்து (நல்லது செய்யாது) தற்பெருமை கொண்டாய். அதனால் அப்பொருள் உன்னைவிட்டு நீங்கும். நீங்கியகாலத்துப் பழித்துக் கொண்டிருக்கும் உலகவர்முன் வருத்தமின்றித் தோன்றுவது எவ்வண்ணம்?