நற்புகழ் பெறவேண்டும் என்னும் பெருநசையுள்ளவர் உண்மை யொழுக்கத்தால் தூய்மை எய்துவர். கற்றறிவல்ல ஒண்மையராவர். அரிமாவையொத்த வலிமை யுடையவராயினும் தம் புகழ் பிறரால் சொல்லப்படுவதே அழகு. தாமே சொல்லுதல் தம்முடல் நெடிமை என்று காட்டத் தம் கையாலேயே தம்முடலைத் தூக்க நினைப்பதையே ஒக்கும்.

குளிக்க நினைத்துப் போய்ச் சேற்றில் மூழ்குதலும், விளக்கைத் தூண்ட விரும்பி ஊதி அணைத்தலும்போல, ஒருவன் அறியாமையால் தன்னைத்தானே புகழ்ந்துகொள்வானானால் உலகோர் அவனுடைய பழியை எடுத்துரைப்பர். அதனால் இகழ்வு பெறுவன்.