| | தெய்வத்தன்மையும் வாழ்த்தும்
|
| | ஆராலும் வாழ்த்தற் கரியவன் கடவுள் |
| 23 | விலகரும் அருளின் மீக்கூர் விமலனை வாழ்த்த வேண்டின்
அலகில்கற் பங்க ளேநம் ஆயுளாய் மும்மைத் தாய
உலகமோ ருடம்பா யந்த வுடம்பெலாம் வாயாய் நித்தம்
பலகவி மாலை சூட்டிப் பரவினும் முடியுங் கொல்லோ.
|
|
| | ஊழிக்காலம் வாழ்நாளாய் மூவுலகும் உடம்பாய், உடம்பெல்லாம் வாயாய், ஒவ்வொருநாளும் பலவகைப் பாமாலை சூட்டி வாழ்த்தினும் பேரருளும் பெரும்புகழும் உடைய ஆண்டவனை வாழ்த்துதல் முடியாது. |
| | கற்பம்-ஊழி. |
| | 7 |
| | உடலூண் உணர்வெலாம் உதவுவோன் கடவுள் |
| 24 | உருவில்சூ னியமா யாது முணர்விலா திருந்த நம்மைத்
திருவுட லோடு ஞானச் சீவனா கப்ப டைத்துச்
சருவநன் மையுமே தந்து தந்தையுந் தந்த நாதன்
மருமல ரடிக்கு நம்மை வழங்குதல் பெரிதோ நெஞ்சே. |
|
| | உருவின்றி உணர்வு விளங்காதிருந்த நமக்கு உடலும் உணர்வுவிளக்கமும் எல்லா நன்மையும் தந்தருளியவன் கடவுள். அவன் திருவடிக்கு நம்மை ஒப்புவித்தல் பெருஞ் செயலோ! |
| | 8 |
| | எல்லாம் அருளும் இறைக்கொப்பின்று |
| 25 | பூமிநம் மில்லா மற்றைப் பூதங்கள் பணிசெய் வோராஞ்
சோமன்மீன் கதிர்வி ளக்காஞ் சூழ்மரம் பயிரா காரச்
சேமவைப் பாந மக்கித் திரவிய மியாவு நல்குஞ்
சாமியை உவமித் தேத்தச் சாமியம் யாது நெஞ்சே. |
|
| | நமக்கெல்லாம் பொதுவீடு உலகம்; திங்கள் விண்மீன் ஞாயிறு விளக்குகள்; நீர் முதல் பூதம் வேலையாள்; சூழ்ந்துள்ள பயன் மரங்கள் உணவுதரும் நற்பயிர்கள்; பெருங்கடல் வைப்பு. இப்படி யெல்லாம் அருளிய இறைவனுக்கு எப்படி ஒப்புக் காண்பது? |
| | சோமன்-திங்கள். சாமியம்-உவமை. |
| | 9 |