| | தெய்வத்தன்மையும் வாழ்த்தும்
|
| | கடவுளை நினைக்க நினைக்க நேரும்பே ரின்பம் |
| 29 | முன்னவன் றனையு ளத்து முன்னமுன் னத்தெ விட்டாக்
கன்னலோ வமுதோ பாகோ கற்கண்டோ வெனத்தித் திக்கும்
இன்னன்மே வாத வன்றா னெங்கணு நிறைந்தி ருந்தும்
அன்னையை நீத்த சேய்போ லையனை நீத்தாய் நெஞ்சே.
|
|
| | ஆண்டவனை நினைக்க நினைக்கக் கரும்பு, அமுது, வெல்லப்பாகு, கற்கண்டு முதலிய போன்று இனிக்கும். துன்பம் அணுகாது; எங்கும் நிறைந்த அவனைத் தாயை நீத்த சேய்போல் நெஞ்சமே நீத்தனையே. |
| | முன்ன-நினைக்க. தெவிட்டா-வெறுப்புத் தட்டா. கன்னல்-கரும்பு. இன்னல்-துன்பம். சேய்-பிள்ளை. |
| | 13 |
| | கடவுளைத் தொழாது காலம் கழித்தல் நன்றன்று |
| 30 | ஆயுணாள் சிலவெங் காம மனந்தர்நோய் சோம்பு கொண்ட
காயமே வளர்க்க வென்னில் கருமங்கள் செயலிவ் வாறே
தேயுநாள் கழிய நிற்குஞ் சேடநா ளற்ப மாகுந்
தூயநா தனைத்தொ ழாமல் தொலைக்கின்றா யழியு நெஞ்சே. |
|
| | வாழ்நாள் மிகவும் சுருக்கம்; காமம். தூக்கம், நோய், மடி முதலியன நிறைந்த உடம்பு. இதை வளர்க்க வினைசெய்தல் வேண்டும். இப்படியே வாழ்நாள்கள் கழிந்து தேய்கின்றன. எஞ்சிய நாள் குறைவு; அந்த நாளையும் கடவுளைத் தொழாது தொலைக்கின்றாய் நெஞ்சமே. |
| | ஆயுள்-வாழ்நாள். அனந்தல்-தூக்கம். சேடம்-மிச்சம். |
| | 14 |
| | கடவுளை அகத்தில் காண்பதே காட்சி |
| 31 | பொங்கலை ஆழி தாண்டிப் பொருப்புகள் கடந்தோ யாமல்
அங்குமிங் குந்தி ரிந்தே யழிந்துபோ முடலைக் காப்பாய்
எங்கணு முள்ளோன் றாளுன் னிருக்கையி னிருந்து போற்றிப்
பங்கமில் சுகம்பெற் றுய்யப் பாரமென் பகராய் நெஞ்சே. |
|
| | நெஞ்சே அழிந்துபோம் உடலைக் கடல்தாண்டியும், மலை கடந்தும் எங்கும் திரிந்து காப்பாய். இருந்த இடமிருந்து ஆண்டவனைத்து தொழுபேரின்பமடைய வருத்த மென்னே? |
| | 15 |