60 -- ஆம் ஆண்டு நிறைவு வாழ்த்து

மலிஇருபத்தைந் தாண்டாய்
      வண்டமிழ் நாட்டிலேநம்
கலியாண சுந்தரர்தம்
      தொண்டுகள் கண்டுவந்தேன்.
எலி, எனப் புதல்வர், வீட்டில்
      இருக்கையில் சுந்தரர் தாம்
புலிஎன வெளியிற் போந்தார்
      முதல்முதல் அரசியற்கே!

தமிழறி விலாதார் செய்தித்
      தாள்எழு திடுவ தற்கும்,
தமிழுளார் எழுது தற்கும்
      வேற்றுமை இருந்த தன்மை
தமிழ்நாடு கண்ட தந்நாள்;
      தமிழ்காணார் மீன்கடைக்குள்
தமிழறி கலியாணத்தார்
      தமிழேடு முல்லைக் காடே!

துடித்திடு தேச பக்தன்
      செய்தித்தாள் தொடக்கம் செய்தார்;
பிடித்தன ஓட்டம் மற்றைப்
      பெரும்பெரும் தாள்கள் எல்லாம்
படுத்தநம் செந்தமிழ்த்தாய்
       படிசிலம் படிபெயர்த்தே
எடுத்ததை அந்நாள் கண்டேன்;
      எழில்கூத்திந் நாள்காண் கின்றேன்.

திரு. வி. கலி யாணசுந் தரனாரின்
      செந்தமிழ்க் கட்டுரைகள் என்னும்
அருவிகளில் ஆடியநல் லறிஞர்களும்
      அறிவுபெற்றார், இளைய சிட்டுக்
குருவிகளும் தமிழ்க்காதல் தலைக்கேறிக்
      குதித்தனவே! வடசொல் லின்கைக்
கருவிகளும் தனித்தமிழின் கனிச்சுவையைக்
      கண்டுகளித் தனவே யன்றோ?

உணர்வெழுப்ப மெய்ப்பாடும் உடனிசையும்
      மொழிச்சிறப்பும் ஒன்றாய்த் தோன்றிக்
கணகணெனக் கவிதை ஒலி செயும்என்பார்;
      அஃதேபோல் மொழிபெயர்ப்பும்;
துணை நூலும் இல்லாமே தனிநூல்கள்
      கட்டுரைகள், புணர்ப்பார் தம்மில்
மணவழகர் தமக்குநிகர் மணவழக
      ரே என்பேன் இந் நூற்றாண்டில்.
காய்ச்சிவைத்த பசும்பாலில் கழுநீரைக்
      கலந்ததுபோல் நன்றில் தீதைப்
பாய்ச்சிவைத்துப் பிழைப்பாரும், பாழ்பட்ட
      தமிழர்களும் வாழும் நாட்டில்,
பேச்சுவைத்த தோடுகனி பிழிந்து வைத்துச்
      சுந்தரவாய் பேச வைத்து
மூச்சுவைத்துத் தமிழர்களை முடுக்கிய இத்
      தலைமுறையை வாழ்த்துகின்றேன்.

புதுவையிலே கலியாண சுந்தரனார்
      ஆற்றிய சொற்பொழிவில், தூய
மதுவையள்ளி மலர்தேக்கி வண்டுகட்கு
      விருந்தாக்கி மயக்குதல்போல்
பொதுவினர்க்குச் சிலப்பதிகாரச் சுவையை
      நடையழகைப் புகலும் போதில்
இதுவையா பேச்சென்பேன்; பாரதியார்
      கைகொட்டி எழுவார், வீழ்வார்.

இத்துயர்கொள் தமிழ்நாட்டில் எனை மகிழச்
      செய்தனவாம் இருப்பவற்றுள்
முத்தமிழ்வாய், உழைப்பாளிக் குழைக்குந்தோள்,
      அன்புள்ளம், தமிழ் எழுத்தை
வித்தியுயர் விளைக்கும் விரல், தமிழருக்கோர்
      தீமைஎனில் விரைந்தோடுங் கால்,
இத்தனைகொள் கலியாணசுந்தரனார்
      என்றபொதுச் சொத்தும் ஒன்றே

கலியாண சுந்தரனார் இருமுப்பா
      னாண்டுவிழாக் கண்டார்; ஆம் ஆம்
மலிஅறுபான் ஆண்டாகி திரும்பத்தன்
      மகனுக்கோர் முத்தம் ஈந்தாள்!
பொலிவான நிலாக்காட்டிப் புதுவாழ்வுச்
      சோறூட்டிப் பொன்னே என்று
மெலிஇதழால் அவள், திரும்பத் திரும்பநனி
      முத்தமிட விரும்புகின்றாள்.

வாழியவே கலியாண சுந்தரனார்
      உறவினொடு மிகப்பல்லாண்டே!
சூழியவே தோளுறுதி, பெருஞ்செல்வம்;
      கடல்போன்ற நெடும்புகழ்தான்!
வாழியவே இனியதமிழ்! தமிழர்: தமிழ்
      நாடு தமிழ்ர்க்கே ஆகி
வாழியவே எல்லாரும் எத்துறையும்
      நிகர்எய்தி வையம் நன்றே!

அவர்தாம் பெரியார் -- பார்
அன்பு மக்கள் கடலின் மீதில்
அறிவுத் தேக்கம் தங்கத்தேரில்       
                              (அவர் தாம்)

மக்கள் நெஞ்சில் மலிவுப்பதிப்பு
வஞ்சகர்க்கோ கொடியநெருப்பு
மிக்க பண்பின் குடியிருப்பு
விடுதலைப் பெரும் படையின் தொகுப்பு! (அவர் தாம்)

தில்லி எலிக்கு வான்பருந்து
தெற்குத் தினவின் படைமருந்து
கல்லாருக்கும் கலைவிருந்து
கற்றவர்க்கும் வண்ணச் சிந்து!        (அவர் தாம்)

சுரண்டுகின்ற வடக்கருக்குச்
சூள் அறுக்கும் பனங்கருக்கு!
மருண்டுவாழும் தமழருக்கு
வாழவைக்கும் அருட்பெருக்கு!       (அவர் தாம்)

தொண்டு செய்து பழுத்தபழம்
தூய தாடி மார் பில்விழும்
மண்டைச் சுரப்பை உலகு தொழும்
மனக்குகையில் சிறுத்தை எழும்!      (அவல் தாம்)

தமிழர் தவம்கொடுத்த நன்கொடை
தன்மானம் பாயும்தலை மேடை
நமக்குத் தாண்டி வந்த வாட்படை
நமைஅவரின் போருக்கு ஒப்படை!    (அவர் தாம்)

முதல் அமைச்சர் ஓமந்தூரார்க்கு ;
நம் பெருமான் காந்தியினைக் கொலைபுரிந்த
கோட்சேக்கள் நாடெங்கும் இருக்கின்றார்கள்!
வம்பகன்ற நம்மருமைத் திராவிடத்தும்
மறைந்தே வாழ்கின்றார்கள்; அவர்கள் நோக்கம்
உம்போன்ற திராவிடரின் மேன்மை தன்னை
ஒழிப்பது தான், விழிப்பாக இருத்தல் வேண்டும்!
எம்பெரிய அண்ணலே அஞ்சவேண்டா.
இருக்கின்றோம் உங்களுடன் பிறந்தோம் நாங்கள்!

ஓமந்தூர்த் திராவிடனா முதல் அமைச்சன்
ஒழித்துவிட மாட்டோமா எனநினைக்கும்
தீ மாந்தர் இருக்கின்றார், இது உமக்குத்
தெரியாதா? தெரிந்திருக்கும் மிக நன்றாக!
யாமுமக்குச் சொல்வதுதான் என்னவென்றால்
இப்பெரிய திராவிடத்தில் உம்மைக் கொல்லப்
பாழ்மக்கள் கோட்சேக்கள் தூக்கும் கையைப்
பல்கோடித் திராவிடர்கை முறித்துப் போடும்!

தென்னாப் பிரிக்காவில் அண்ணல் காந்தி
திருத்தொண்டு வெள்ளையர்க்கு வேம்பாயிற்று!
சொன்னாலும் உளம்பதறும் காந்தி தன்னைச்
சுட்டான் ஓர்கோட்சே அக்குண்டு தன்னைத்
தென்னாட்டுத் தமிழச்சி மார்பில் ஏற்றாள்;
செத்தொழிந்தாள்; காந்தியினை உலகுக் கீந்தாள்
இன்னசெயல் அறிவீரோ? கோட்சே கூட்டம்
இவ்விடத்தில் வாலவிழ்த்தால் வேரறுப்போம்!

எங்கேஎன்றால் நடுங்கும் கோட்சே கூட்டம்
இதுநமக்குத் தெரிந்தது தான், எனினும் நீங்கள்
உங்களருஞ் செல்வாக்கை இந்த நாட்டின்
உயர்வுக்கும் நன்மைக்கும் செலவழிப்பீர்!
அங்கங்கே கோட்சேக்கள்! எதிலும் அன்னார்!
அடக்கிடுக அவர்க்குள்ள அதிகாரத்தை!
கொங்கு மலர்ச் சோலைசேர் திராவிடத்தில்
கோட்சேக்கள் அதிகாரம் குறைதல் வேண்டும்.

கும்பிட்டான் துப்பாக்கிதனை எடுத்தான்
கோட்சேயை அங்கிருந்தோர் மறித்த துண்டோ?
எம்அண்ணால் ஓமந்தூர் ராமசாமி,
இதை நினைத்தால் சிரிப்பு வரும், அண்ணல் காந்தி
இம் மண்ணில் சாய்ந்ததனை எண்ணும் போதே
இனந்துடிக்கும் இனத்தாரின் மனம்துடிக்கும்!
நம்பிடுக, வடநாட்டான் தன்மை வேறு;
நாம் அவரின் ஒட்டுறவை அறுத்தல் வேண்டும்.

பெருநிலையில் இருக்கின்றீர் காமராசப்
பெருந்தகையீர்! உம்பெருமை அவர்கள் கண்ணில்
கருவேலின் முள்போல உறுத்தும், நீவீர்
கடுகளவும் அஞ்சாதே கோட்சே கூட்டம்
திரைமறைவில் நோக்கத்தை வைத்திருக்கும்
வெளிப்புரத்தில் செல்வாக்கை வளர்க்கு மிந்த
விரிவுதனை நீர் அறிவீர் அஞ்சவேண்டா ;

கோட்சேக்கள் செல்வாக்கை வீழ்த்த வேண்டும்
ஏழைக்கும் செல்வனுக்கும் பன்மதத்தார்
எல்லார்க்கும் எதிலும் நலம்புரிய எண்ணி
வாழ்ந்ததுவும் குற்றமெனக் காந்தி அண்ணல்
மார்பு பிளந்தார்; காமராசரே, எம்
தோழரே! திராவிடரே உமது மேன்மை
தொலைப்பதற்கும் வழிபார்க்கும் கோட்சே கூட்டம்!
ஆழ்ந்திதனை எண்ணிடுக கோட்சே கூட்டத்
ததிகாரம் ஒழியுமட்டும் மீட்சி இல்லை!

சென்னை மாகணத் தின்முத லமைச்சரும்,
தன்னல மில்லாத் தனிப்பெருந் தகையுமாம்
ஓமந்தூர்இராம சாமியை
நாம் உளமார நனி வாழ்த்துகின்றோம்.
நல்லது செய்யும் நாட்டம் உடையவர்,
அல்லதை நாட்டினின் றகற்ற நினைப்பவர்
வஞ்சச் செயலால் வாழுமோர் இனத்தவர்
அஞ்சத் தகுமோர் சூழ்நிலை அமைத்தும்,
அறமே மறமென வாயடி அடித்தும்,
இறைமை தன்னை எடுத்தாண்டு கொள்ள
நெருங்குவார் 'அவர்நெருப்பென்று மீள்வார்.

பொதுவில் வந்த அதிகாரத்தைத்
தனிமையில் விற்கும் தக்கைகள் ஒழியத்
தாய்நிலம் தவம்செய்து கிடக்கும் இந்நாள்
பணத்திற் சிறிதும் பற்றிலா ஏழையைத்
தலைமை அமைச்சராய்ப் பெற்றது தாய்நிலம்
அமைச்சரில்லம் ஆக்கித் தரும்படி
நமதினத்து ராமசாமியை
அழைத்தனர் அரசினர், அன்பினால் ஒப்பினார்

ஓமந்தூர் இராமசாமிபால்
நாமும் இந்த ஞாலமும் வியக்க
இருக்கும் ஒருபெரும் பண்புதான் என்னெனில்,
முதலமைச் சென்னும் இதுஎனக்கு வேண்டாம்,
என்னுமோர் பற்றிலாத் தன்மை -- ஆதலால்
அன்றோ வஞ்சகர் அஞ்சுகின்றார்கள்.
ஆதலால் அன்றோ அவரை எதிர்த்தவர்
தூ தூ என்று துப்பப் பட்டார்.

இராம சாமி இந்த நாட்டின்
அமைச்சராய் வந்த அன்று தொடங்கி,
இமைப்பொழு தேனும் சும்மா இராமல்
ஆளத் தெரியுமா அவருக்கென்றும்
என்ன தெரியும் இராமசாமிக் கென்றும்
பேசத் தெரியாப் பித்தர் என்றும்,
எழுதத் தெரியா இனத்தவர் என்றும்,
ஆங்கிலம் சிறிதும் அறியார் என்றும்,
தீங்கு செய்யத் தெரிந்தவர் என்றும்,
பிரகாசந்தான் பெரியவர் என்றும்.
தெருவில் நடக்கையில் திண்ணையில் புரள்கையில்
வண்டியிற் செல்கையில் வாயோ யாமல்
குளறு கின்றார் குறுக்கு நூலினர்.
அலறு கின்றார் ஐயம் பெருமாள்கள்

உள்ளதை இல்லதென் றுரைக்க நேர்கையில்
முதலமைச் சென்னும் இது எனக்கு வேண்டாம்?
என்னுமோர் பற்றிலாத் தன்மை யாளரை
என்ன செய்ய முடியும்? இதுவரை
என்ன செய்ய முடிந்த தென்போம்.
எச்சரிக்கை இல்லை -- இதுஎன்
விண்ணப்ப மாகும் அண்ண லார்க்கே!
திராவிடர் கழகச் செம்மை நிலையில்
அரசினர் அழுக்காறு அடைதல் உண்டா?
இல்லை. சட்டமும் இருக்கவில்லை.
மக்கள் கருத்தின் வளர்ச்சியைத் தடுப்பது தக்க தன்று சழக்கரின் முறை அது.
திராவிடர் கழகம் சேர்ந்து சிலரை ( 340 )
ஒரோ விடம்சில உலுத்தர் அடிப்பார்;
அடிப்பது பேடிமை அல்லவா? சட்டம்அத்
தடிப்ப யல்களால் தலைக விழ்வதா?
ஊர்க்காப் பாளர் உள்ளப் போக்கே
சட்டமா? சரிநீதி பட்டுப்போனதா?

பார்ப்பார் தாமும், பார்ப்பார் கையைப்
பார்ப்பார் தாமும் பழியிலாத் திராவிடர்
கழகம் அழியக் கருதுகின் றார்கள்.
திராவிடர் கழகம் இராவிடில் தங்கள்
நெடுநாள் நரிச்செயல் நிலைக்கும் என்கின்றார்;
ஆதலால் தங்கள் அரசியல் செல்வாக்கைத்
திராவிடர்க் கின்னல் செய்வதில் செலவிட்டுக்
கலாம் விளைக்கின்றார். எலாம்இனி அடக்குக!

அடித்தால் அடிக்க அறிவர் திராவிடர்,
அடிக்கும் திறத்தினர் ஆயினும் அடிக்கிலார்.
அரியஉம் ஆட்சியில் அமைதி கெடுக்கும்
எண்ணம் திராவிடர்க் கில்லவேயில்லை !
கண்கள் திறக்க வேண்டும்.
மண்ணல்லர் திராவிடர் அண்ணலாரே.

அறிவுத்துறை ஒரு சாரார்க்கே எனில்
அது நாட்டின் அழிவையே உண்டாக்கும்
அன்பரே நேற்றப் பச்சையப்பன்
அறநிலை நிறுவன நூற்றாண்டு விழாவில்
சர்.ஏ ராமசாமியின் தலைமைச்
சொற்பெருக்கின் நற்பயன் நுகர்ந்திரோ
அப்பேறிஞர் அறைந்தவை கேளீர்.

எல்லாத் துறையிலும் எல்லா வகையிலும்
தேர்ச்சிபெற்ற இளைஞர் தேவை.
எவர்க்கும் தாங்கள் ஈடானவர் என
ஏற்பட வேண்டும் என்றனர் இளைஞர்.

கற்கும் துறையில் பிற்பட்ட தான
ஒருபகுதி, நாட்டில் உண்டு. நமக்கிது
பெருங்குறை. இதனைப் பெயர்த்தெறிந்து
யாவரும் கல்வி ஏற்கும் வண்ணம்
அரசினர் ஆவன செய்ய வேண்டும்
திருநாடு முதுகெலும்பாய்த் திகழ்பெரு மக்கள்,
கற்கும் துறையில் முற்போக்குண்டா?
என்று கேட்கிறேன் இந்த நாட்டில்
முன்னேற்றம், உண்மை முன்னேற் றந்தானா?
இல்லை! கல்வித் துறையை இழந்த வகுப்பினர்
அதனை அடையும் வண்ணம் ஆக்குதல் வேண்டும்;
நிகர்வாய்ப்பே அதன் நேரான, வழியாம்.
அறிவின் நற்றுறை, ஒரு சாரார்க்கே
அமைந்தால் நாட்டுக் கழிவு நேரும்.
வையகம் புகழும் மாப்பேரறிஞர், நாம்
உய்யுமாறே உரைத்த இவற்றை
ஆளவந்தாரும் அன்பு நாட்டாரும்
நாளும் எண்ணுக நாட்டுக செயலிலே!

கொக்குப் பறக்குதடி பாப்பா என்று
கொடுத்த அடி ஆங்கிலனைத் துடிக்க வைத்து
மக்களையும் எழுப்பிற்று விசுவ நாத
தாசென்னும் பாவாணன் வரைந்த பாட்டு!
வைக்கோலைத் தின்னுகின்ற மாடும் அன்னோன்
வாய்ப்பாட்டில் சொக்கிவிடும்! நடிப்பில் வல்லோன் ;
தெற்கிலும் ஓர்நடிகமணி இருந்தான் என்று
செப்பிற்று வடநாடும் அந்தநாளில்!

செக்கென்றும் சிவலிங்கம் என்றும் காணாச்
சிறுநாய்போல் ஆங்கிலவர் விசுவ நாத
மக்கள்கவிக் குச்சிறையும் தந்தார்! ஆனால்
மகழ்ச்சியுடன் வரவேற்றார் அதையும் தாசர்!
கொக்குப் பறக்குதடி என்றார் பின்னும்
கொடிக்கப்பல் தோணுதே எனத் தொடர்ந்தார்,
திக்கற்ற தமிழர்க்கு நாட்டின் அன்பு
சேர்ந்த விசுவநாத தாசெனும் பேர்வாழ்க!

இறந்தநாள் என்னுமொரு பழங்கணக்கில்
எழுந்ததுதான் இந்நாளின் புதிய வாழ்வு!
மறப்பதும்உண் டோவிசுவ நாதர் பேரை
மறந்திட்டால் கலையுணர்வு வாழ்வ துண்டோ?
சிறந்திருக்க வேண்டுமெனில் அன்னார் கீர்த்தி
செழித்திருக்க வேண்டுமவர் குடும்பம் நன்றே!
அறம்செய்வோம் செய்நன்றி மறக்கமாட்டோம்
ஆண்டுதொரும் நினைவுவிழா நடத்தவேண்டும்.

கேளாயோ ?பார்ப்பனியம்? என்னும் குன்றே!
கீர்த்தியுள்ள புதுக்கோட்டை உனது கோட்டை!
ஆளுகின்ற மக்களெல்லாம் உனது மக்கள்!
அறமு நீ? சத்தியம் நீ! தெய்விகமு நீ!
தோளுயர்ந்த வீரரெலாம் அறிஞரெலாம்
துணையுனக்காய் மீசைதனை முறுக்கின்றார்!
நாளன்று! மாசமன்று; வருட மன்று;
நானூறு கோடியுகம் வயதுனக்கு!

வானத்தை வில்லாக வளைப்பாய். இங்கே
மணலையெலாம் கயிறாகத் திரிப்பாய்! ஆனால்
மானத்தன், இளவீரன் முத்து சாமி
வலத்தரசன் பகுத்தறிவுக் கச்சை கட்டி
ஆனசுய மரியாதைக் கூர்வாள் தன்னை
அரைக்கசைத்து நின்றதனைக் கண்ட அன்றே
'ஏனப்பா புதுக்கோட்டைப் போர்க்களத்தில்
இறங்கப்பா' என்று நீ சொல்ல வில்லை.

மகத்வமுறு பார்ப் பன்யமலையே! எங்கள்
வலத்தரசன் எதிர் நின்று வாதம் செய்து
சகத்தினிலே உன்புகழை நிலைநாட் டாமல்
சர்க்காரின் காலடியை நக்கி நக்கிப்
பகுத்தறிவன், இளஞ்சிங்கன், உனைத் தொலைத்துப்
பழி தீர்க்கும், ஆயத்தன் குன்றத் தோளன்,
நகும்யடிக்குச் சிறையாக்கு வித்தாய்; பின்பு
நாடு கடத்தச் செய்தாய் நாயே! நாயே!