முகப்பு

பக்கம் எண் :

தொடக்கம்

காட்சி-1] மனோஹரன் 113 மில்லை. என்ன சங்கடம் !  என்ன சங்கடம் ! ஐயோ !  நித்திரையாவது வராதா !   [ படுத்து ]  இல்லை !  இல்லை !  -அப்பா !  மனோஹரா ! -சீ !  என்ன மனப்பிரமை !  மனோ ஹரன் வந்து என்னை வெட்டினாற்போல் தோற்றியதே !  சித்தப்பிரமை !  ஐயோ !  எனக்கும் பயித்தியம் பிடித்து விட்டதா என்ன? -சீ !  இதென்ன? மனதைத் தைரியப் படுத்திக் கொண்டு தூங்கிப்பார்ப்போம்.                       [மறுபடியும் சயனித்துக் கொள்கிறாள். ]           கேசரிவர்மன் அருவம் தோன்றுகிறது. யார் அது?-ஐயோ !  வந்தாயா மறுபடியும்? கே. வசந்தசேனை !  வந்தேன் மறுபடியும்? வனை. உன்னை யார் அழைத்தது? போ !  போ !  ஐயா !  நான் படுவதெல்லாம் போதாதோ? நீயும் வந்து கிளறவேண்டுமோ? கே. வசந்தசேனை ! -நான் அப்பொழுதே சொன்னேனே கேட்டனையா? படு இப்பொழுது !  உன் தீவினை உன் னையே அழித்தது !  வனை. அழித்துத்தான் விட்டதே !  இன்னும் என்ன இருக் கிறது? எல்லாம் தீர்ந்ததே !-  கே. எல்லாம் தீர வில்லை !  இதனுடன் உனது துக்கம் நீங்கிய தென எண்ணாதே !  என்னைக் கொன்றதற்கும், உத்தமி யாகிய பத்மாவதிதேவிக்கும் மனோஹரனுக்கும் நீ செய்த தீங்கிற்கும், தக்க தண்டனையாக நீ சீக்கிரம் இறப்பாய் !  வனை. இறந்துபோனால் போகட்டும் ;  உன்னை கேட்கவில்லைபோ !  கே. வசந்தசேனை !  என் மைந்தனாகிய வசந்தனும் உன் பொருட்டு- வனை. ஐயோ !  அருவமே !  உறக்கக் கூவாதே, யாராவது கேட்டுவிடப் போகிறார்கள் !  மஹாராஜாமுதல் எல் லோரும் வசந்தனை மஹாராஜாவின் மைந்தனென்றே கருதி யிருக்கிறார்கள். இதுவும் தெரிந்துவிடப்போகிறது          15

முன் பக்கம்

மேல்

அடுத்த பக்கம்