| | நானும் விஜயாளும் இதோ அக்னிப் பிரவேசமாகி
உன்னை வந்து சேர்கிறோம்- அஞ்சாதே !
|
| ம. | அம்மணி ! என்னை இறக்கும்படியா சொல்லுகிறீர்கள்!
|
| ப. | ஆம்.
|
| ம. | அம்மா ! உம்முடைய வாயால்- என்னை இறந்து போகும்
படியா சொல்லுகிறீர்கள்?
|
| ப. | ஆம்.
|
| ம. | ஆம் ! -சரி, இனி உயிர் வாழ்வது நியாயமன்று-சத்திய
சீலரே ! என் பிரக்ஞை தப்பும் போலிருக்கிறது ! நான்
மூர்ச்சையா யிருக்கும்பொழுதே என்னைக் கொன்று
விடும்- உமது கையால் ! [ மூர்ச்சையாகிறான். ]
|
| எல்லோரும். | ஹா ! ஹா ! [கண்ணீர் விடுகின்றனர். ]
|
| ப. | சத்தியசீலரே ! மனோஹரனை மூர்ச்சையா யிருக்கும்
பொழுது கொல்வது தர்மமன்று ; பிரக்ஞை வந்தவுடன்
நமது அரண்மனைக் கொத்தளத் தருகிற் கொண்டுபோய்-
கொன்று விடும் !
[தன்முகத்தை மூடி விரைந்து வெளி
யிற் செல்கிறாள்.-சபையில் ஆரவார
முண் டாகிறது - புருஷோத்தமன்
வசந்தசேனையை ஒரு புறமாகத் தள்
ளிவிட்டு மற்றொரு புறமாகப் போகி
றார். தலைசாய்த்தவண்ணமாய் வசந்
தசேனை பின்தொடருகிறாள். சபை
கலைகிறது. ]
காட்சி முடிகிறது.
|