முகப்பு

பக்கம் எண் :

தொடக்கம்

காட்சி-5] மனோஹரன் 99 ச. அரசே, நான் வாளை வீசி யுமது சென்னியை வாங்கும் பொழுது நீரும் உமது வாளை வீசி எனது கந்தரத்தையும் வெட்டுவதாக வரமளியும் !  ம. என்ன !  நான்தான் இறக்கவேண்டும், என் விதி !  உமக் கென்ன? நானாவது உம்மைக் கொல்வதாவது !  ஒரு காலும் மாட்டேன். ச. அரசே, தாம் எனக்கு வரமளித்தபின் பின்வாங்குவது நியாயமன்று ;  நீர் இறந்தபின் உம்மைக் கொன்ற கொடும் பாவியாகிய நானோ உயிர் வாழ்ந்திருப்பேன்? அப்படி யிறப்பவன், தம்முடைய கரத்தால் இறப்பேனாயின் என் ஜன்மம் புனிதமாகும், அவ்வளவே நான் வேண்டிக்கொள்வது. அரசே !  உமக்காக நான் சிறுவயதுமுதல் பாடுபட்டதற்காக தாம் இவ்வளவு செய்யலாகாதா? ம. [கட்டி யணைத்து ]  சத்தியசீலரே !  மெச்சினேன் உமது பேரன்பை !  உம்மைக்கொல்ல எனக்குச் சிறிதும் மனமில்லை ;  ஆயினும் நீர் வேண்டுவதை மறுக்கலாகாதென விடன்பட்டேன். எடும் வாளை !  ச. அரசே, நாமிருவரும் நமது கோரிக்கையைக் கூறி யிறப்போம். உமது நிச்சயமென்ன? ம. [வாளை  வீசி] என்னைப்பெற்ற தாய்தந்தையரன்றி எனக்குப் பிறிதொரு தெய்வமில்லை !  சுத்த வீரமே என்றும் நிலைத்திருக்குமாக !  ச. [வாளைவீசி]  பிறருடைய நன்மைக்காக வாழ்வதே மாந்தர் கடமை !  சத்தியமே என்றும் நிலைபெற்றிருக்குமாக !                     [ இருவரும் வாளை ஓங்குகிறார்கள். ]  மறைந்திருந்த புருஷோத்தமராஜன் வேகமாய்                   வெளியே வருகிறார். பு. [இருவருக்கும் இடையில் நின்று ]  பொறும் !  பொறும் !  இருவரும். யார் அது?

முன் பக்கம்

மேல்

அடுத்த பக்கம்