:: TVU ::

சிந்தாமணியின் செவ்விய வனப்பியல்

(1) சொற்றிறம்:
1. சொன்னயம்:
1. இன்சொற்புணர்ப்பு:
தேவர் இசைத்தமிழில் முற்றத் துறைபோகி இன்னிசை யின்பத்தை நுண்ணிதினுகரும் எஃகுச் செவி படைத்தவராதலின் இன்னோசைச் சொற்களைத் தேர்ந்தாளுவதோ டமையாது, செவிக்கின்பஞ் சிறக்குமாறு இன்னோசைச் சாரியை கொண்டும் சொற்களைப் புணர்த்துக்கொள்கின்றார்.
எடுத்துக்காட்டு: அண்ணலங்குமரன், ஆழியங்கழனி, மயிலஞ்சாயல், முல்லையங்கோதை.
2. இலக்கணச்செம்மை:
மதவியல் பற்றிச் சிந்தாமணியில் பல வடசொற்கள் புகுத்தப்பட் டிருப்பினும், அவற்றை யாண்டும் தமிழியல்பொடு பொருந்தத் தற்பவ மாகவே வடித்தாளுகின்றார் தேவர். கம்பராமாயணத்தில் 'லோபேன்' என்னும் லகர முதற்சொல் வந்துள்ளது போல, அன்முதலெழுத்தை மொழி முதற்கொண்ட ஒரு வடசொல்லும் சிந்தாமணியில் வந்தில்லை.
3. சொற்றூய்மை:
சிந்தாமணிச் சொற்றொகுதி, அந் நூற்காலத்தோடு பொருந்த நோக்கின், எத்துணையோ தூய்மையானதாகும். பெரும்பான்மையான செய்யுட்கள் தனித்தமிழிலேயே இயன்றுள்ளன. வடசொற்கள் வந்துள்ள சில செய்யுட்களிலும், அவை நூற்றுக்கு அரை முதல் முப்பது வரையே வந்துள்ளனவாதலின், சிந்தாமணியின் செந்தமிழ்த்திறத்தைப் பெரிதும் சிதைக்கவில்லை.
	"சாமெனில் சாதல் நோதல் தன்னவன் தணந்த காலைப் பூமனும் புனைத லின்றிப் பொற்புடன் புலம்ப வைகிக் காமனை யென்றும் சொல்லார் கணவற்கை தொழுது வாழ்வார் தேமலர்த் திருவோ டொப்பார் சேர்ந்தவன் செல்லல் தீர்ப்பார்."	(1605)
என்னுமிச்செய்யுள் தனித்தமிழில் இயன்றது. 'காமன்', 'திரு' என்பன தென்சொல்லே.
	"பவழவாய்ச் செறுவு தன்னுள் நித்திலம் பயில வித்திக் குழவிநா றெழுந்து காளைக் கொழுங்கதிரீன்று பின்னாக் கிழவுதான் விளைக்கும் பைங்கூழ் கேட்டிரேற் பிணிசெய் பன்மா உழவிர்காள்! மேயும்; சீல வேலியுய்த் திடுமின்,' என்றான்."	(379)
இதில், 'சீலம்' என்னும் ஒரு சொல்லே வடசொல்லாம், அதுவும் 'சீர்' என்னும் தென்சொற்கு இனமாதலின், அதை இரு மொழிப் பொதுச்சொல் எனக் கோடலே சாலச்சிறந்ததாம்,