என்று வேறு பாடம் கொண்டு, அந்தப் பாடத்தின் பொருத்தத்தைப்
பின்வருமாறு ஆராய்கின்றார்:

     “உருபு எனப் பகர உகரமாகப் பாடம் ஓதில், அது வேற்றுமை
உருபிற்கும் உவம உருபிற்கும் பெயராய் வடிவை உணர்த்தாது என்று
உணர்க. அதுவென் உருபு கெட எனவும்; உருபினும் பொருளினும்
மெய்தடுமாறி எனவும்; உருபு தொடர்ந்து அடுக்கிய எனவும்; தொக வருதலும்
எனவும்; மெய்யுருபு தொகா எனவும்; யாதன் உருபின் எனவும் பிறாண்டும்,
வேற்றுமைக்கு உருபு என்றே சூத்திரம் செய்தவாறு காண்க. உவம உருபு
என்றல் அவ் ஓத்தினுள் கூறிய உரைகளான் உணர்க”

வினை முடிபு காட்டுதல்: கற்பியலில் (9), ‘பெறற்கரும் பெரும் பொருள்’
என்னும் நூற்பாவிற்கு உரை எழுதியபின்,

என்று முடித்துக் காட்டுகின்றார்.

வைப்புமுறை ஆய்தல்

    செய்யுளியலில் (190) ‘பாணன் கூத்தன் விறிலி’ என்னும் நூற்பா
விளக்கத்தில்,

என்று உரைக்கின்றார்

கணக்கிட்டு மொழிதல்; இலக்கணத் கருத்துக்களைக் கணக்கிட்டு இத்தனை
என்று கூறுவது இவர்க்கு இயல்பு. எழுத்ததிகாரத்தில் (68), “மொழிக்கு
முதலாம் எழுத்து, தொண்ணூற்று நான்கு என்று உணர்க” என்றும்;
“மொழிக்கு ஈறாக உள்ள எழுத்து, நூற்று அறுபத்து ஒன்று” (எழுத்-77)
என்றும் கூறுகின்றார். தொகை மரபில் (13), ‘அஃறிணை விரவுப் பெயர்
இயல்பு மாருளவே’ என்னும் நூற்பா உரையில், “ஆண்டு, நாற்பத்து எட்டுச்
சூத்திரங்களான் முடிவதனை ஈண்டுத் தொகுத்தார்” என்று நூற்பாக்களை
எண்ணி உரைக்கின்றார்.