செந்தமிழ் நூல்களைக் கல்லாதான் கவி இயற்றுவதை நாவிலே வைத்து
ஆராய்ந்தால் சிரிப்புக்கு இடமாகும்’’.

தங்கள் பழம் பெருமையைப் பற்றிப் பிதற்றுகின்றவர்கள்; தங்கள்
அழகைத் தாமே வியந்துகொள்ளுகின்றவர்கள்; இவ்விருவரும் இரண்டு
கால்களைக் கொண்ட எருதுகளாம்.
 

முன்பு துன்பமில்லாமல் இன்பமாக வாழ்ந்தோம்; நாங்கள் தாம் அழகிலே
சிறந்தவர்கள்; என்று சொல்லிக்கொள்ளுவோர் இரண்டுகால் எருதுகள்’’

(பா.20)

உழவுத் தொழில் செய்கின்றவன், தன் கீழ் வேலை பார்க்கும்
உழவனுடன் ஒற்றுமையாக இருக்கவேண்டும்; அவனுடன் பகைத்துக்
கொள்ளக்கூடாது; பகைத்துக் கொண்டால் விவசாயம் பாழ்படும்; வருமானம்
குறையும்; என்று அறிவுரை கூறுகின்து இந்நூல்.
 

வேலை செய்யும் தொழிலாளியுடன் பகைத்துக் கொண்டால் அதனால்
தொழிலாளிக்குக் கெடுதியில்லை. உழுவிப்போனாகிய நிலக்காரனுக்குத்தான்
கெடுதி என்று தெரிந்து கொள்’’ (பா.50) நிலச் சொந்தக்காரர்கள் இந்த
உண்மையை உணர்ந்திருப்பார்களாயின் உற்பத்தி குறையாது; விவசாயிகளும்,
நிலக்காரர்களும் இன்புற்று வாழ்வார்கள்.

சென்னை போன்ற நகரங்களிலே ஒரு அதிசயத்தைக் காணலாம். பால்
கறப்பவர்கள் தங்கள் தோளிலே தோலால் செய்த கன்றுக்குட்டியைச் சுமந்து
கொண்டு வருவார்கள். அவர்கள் பின்னே மாடு வந்துகொண்டிருக்கும்.
பின்னே வரும் மாடு, பால்காரனுடைய தோளிலேயுள்ள