தனித் தமிழியக்கம் என்பது மற்றொன்று. இதுதான்
தூய தமிழியக்கம். ‘சுத்த தமிழில் எழுது’ என்பர். சுத்தம்
என்னும் சொல் வடசொல் என்று அறியாதார்.
வடமொழியிலிருந்து தமிழ் வந்தது என்று வடமொழிப் புலவர்
சிலர் கூறிவந்த காரணத்தால் இவ்வியக்கம் தோன்றி வளரத்
தொடங்கியது. வடமொழி வேறு; தமிழ் மொழி வேறு.
வடமொழியினும் தமிழ் மொழி முற்பட்டது என்று
மொகஞ்சொதாரோ, ஹரப்பா புதை பொருட் பண்டங்கள்
காட்டுகின்றன. ஆரியர் சிந்து நதிக்கரைப் பகுதிகளுக்கு
வருவதன் முன்னரே தமிழ், இந்தியா முழுதும் பரவியிருந்தது
என்று முக்கர்ஜி தமது இந்திய வரலாற்று நூலில் கூறுகின்றார்.
கால்டுவெல் பாதிரியாரும் சிவஞான முனிவரும் பிறரும்
வடமொழி வேறு என்றும் தமிழ்மொழி வேறு என்றும்
எடுத்துக் காட்டியுள்ளனர். வட சொற்கள் தமிழில்
காணப்படுவதால் தமிழ் மொழியானது வடமொழியின்
வழிமொழி என்பது தவறு. சங்கநூல்களில் வடசொற்கள்
அருகிப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளதைக் காண்கிறோம்.
புராணங்கள் தோன்றிய காலத்தில் வட சொற்கள் தமிழில்
புகுந்தன; முஸ்லீம் ஆட்சியில் நானூறு உருதுச் சொற்கள்
நுழைந்தன; போர்ச்சுக்கீசியர் காலத்தில் பாதிரி, சன்னல்,
சாவி போன்ற போர்ச்சுக்கீசியச் சொற்கள் வந்தேறின.
ஆங்கிலேயர் ஆட்சியிலே ஆயிரக்கணக்கான ஆங்கிலச்
சொற்கள் தமிழில் இடம் பெற்றன.