குள் - குளம்.

குள் - குண்டு = சிறு குட்டை.

குள் - குட்டு - குட்டை = சிறு குளம்.

குள் - (கள்) - (கய்) - கயம் = குளம்.

துள் - தொள் - தொழுவை = மடு.

தொள் - தோள் - தோய் - தோயம் = நீர், கடல்.

புள் - பொள் - பொய் - பொய்கை = குளம்.

புள் - பள் - பாழி = சிறு குளம்.

பள் - படு = நீர்நிலை.

படு - படுகை = நீர்நிலை, ஆற்றோரத்து நிலம்.

படுகை - படுகர் = நீர்நிலை.

பள் (பல்) - பயம் = நீர். பயம் - பயம்பு = நீர், நீர்நிலை.

பள் - பண் = நீர்நிலை. பண் - பாணி = நீர்.

முள் - மள் - மடு = நீர்க்கிடங்கு.

xx. தோண்டப்பட்ட நீர்நிலை

குள் - கிள் - கிணறு. கிள் - கெள் - கேள் - கேணி.

துள் - துர - துரவு = கிணறு.

xxi. கீழ்மை

பள்ளம் நிலமட்டத்திற்குக் கீழாயிருப்பதால், பள்ளத்தைக் குறிக்கும் சொற்களினின்றும் சொல்லடிகளினின்றும் கீழ்மையைக் குறிக்கும் சொற்கள் தோன்றியுள்ளன. கீழ்மை நிலம் (இடம்) பற்றியதும் நிலையைப் பற்றியதும் என இருவகைப்படும். நிலம்பற்றியதும், நிலத்திற்கு உட்பட்டதும் மேற்பட்டதும் என இருதிறப்படும்.

குள் - கிள் - கீழ் - கீழ்மை.

கீழ் - கிழக்கு = கீழ், கீழிடம், இழிவு.

“காணிற் கிழக்காந் தலை”                                         (குறள். 488)

“கிளைஇய குரலே கிழக்குவீழ்ந் தனவே”                             (குறுந். 337)

“கிழக்கிடு பொருளோ டைந்து மாகும்”                             (தொல். 1226)