“நறுமலைச் சிலம்பில் நன்னகர் வாழ்த்தி
     நறும்புகை எடுத்துக் குறிஞ்சி பாடி
     ...    ...    ... ...    ... குறமகள்   
     முருகியம் நிறுத்து”¹

    தினைக் கொல்லையில் குற மகளிர் கிளிகளைக் கடிவதற்காக ஒருவகைப் பாட்டைப் பாடுவர். அதைப் பிற்காலத்தில் ஆலோலம் என்பர்.

“புள்ளார் இயத்த விலங்குமலைச் சிலம்பின்
     வள்ளுயிர்த் தெள்விளி இடைஇடைப் பயிற்றிக்
     கிள்ளை ஓப்பியும்”²
    “கிளிகடி மகளிர் விளிபடு பூசல்”³

    குற மக்கள் புலியொடு பொருகின்றனர். அப்போது அவர்களுக்குக் காயம் உண்டாகிறது. அதனால் உண்டாகும் வேதனை தணிவதற்காக அவர் மனைவியராகிய குறமகளிர் பாடுகின்றனர்.

"கொடுவரி பாய்ந்தெனக் கொழுநர் மார்பில்
    நெடுவசி விழுப்புண் தணிமார் காப்பென
    அறல்வாழ் கூந்தற் கொடிச்சியர் பாடல்.”⁴

    குறமகளிர் தினையைக் குத்தும்போது பாடுகிறார்கள். அந்தப் பாட்டுக்கு வள்ளைப் பாட்டு என்று பெயர்.

“தினைகுறு மகளிர் இசைபடு வள்ளை”⁵

    “பாவடி உரல பகுவாய் வள்ளை”⁶

    “ கொல்யானைக் கோட்டால்
          வெதிர்நெற் குருவாம்நாம்
      வள்ளை அகவுவம்வா, இகுளைநாம்
      வள்ளை அகவுவம் வா.”⁷

    குறவர்கள் தம் பெண்டிரொடு குரவைக் கூத்தாடும்போது பாடுவர்.

“குறவர்தம் பெண்டிரொடு ... அயரும் குரவை.”⁸

குறத்தியருள் கட்டுப் பார்க்கும் கட்டுவிச்சி மலைகளைப் பாடுவாள்.
______________________________________________
1. திருமுருகாற்றுப்படை, 238-43.      
2. குறிஞ்சிப். 99-101                          
3. மலைபடு. 329                                 
4. மலைபடு. 302-4
5. மலைபடு. 342.
6. குறுந். 89; 1.
7. கலி. 42; 7-9.
8. மலைபடு. 320-22.