40. காதலர் சொல்லாடல் தலைவன்: பஞ்சணையில் மலர்க்கணைகள்
பார்வையிலே விழிக்கணைகள்
மஞ்சமெனும் போர்க்களத்தில்
மாதரசி வீழ்த்திவிட்டாய்! தலைவி: பாய்ந்தாலும் விழிக்கணைகள்
பதியவில்லை நின்னுடலில்
காய்ந்தாலும் மாறவில்லை
காயங்கள் என்னுடலில்! தலைவன்: உள்ளமதிற் காயங்கள்
உண்டாக்கி விட்டதம்மா
கள்ளவிழிப் பார்வையினால்
கலங்கிநிலை கெட்டதம்மா! தலைவி: தஞ்சமென எனையடைந்தாய்
ததலைவாஎன் மனமகிழ்ந்தேன்
தநெஞ்சமெனுஞ் சிறையிலிட்டு
தநேயத்தாற் கட்டிவிட்டேன் தலைவன்: சிறைவைத்த பிறகெனக்குத்
திரையென்னும் மறைவெதற்கு? தலைவி: குறைபட்டுப் போகாத
தகூச்சமெனுஞ் குணமெனக்கு! தலைவன்: விண்ணுலகக் கனவிருக்க
தமண்ணுலக நினைவெதற்கு? தலைவி: கண்ணெனவே தமிழ்மரபு
தகாப்பதுதான் பெண்மரபு! |