புதருள் கனி உருத்தெழுந்த மார்பகத்தாள்,
வில்லொடித்த புருவத்தாள்,
உள்ளத்தே தைத்தோடிப்
பாய்கின்ற வேல்விழியாள், கருத்தெழுந்த மேகத்தைப்
புறங்கண்ட கரிகுழலாள்,
கன்னத்தில் அழகொளியாள்,
அன்னத்தின் எழில்நடையாள், சிரித்தெழுந்த செவ்விதழாள்,
இன்மொழியாள், அழகெல்லாம்
சேர்த்தெழுந்த உடலுடையாள்,
அவளைக்கண் டென்மனத்தை மறுத்தெழுந்த ஆர்வத்தால்
யாரென்றேன் விதவைஎன்றாள்;
உன்மத்த நிலையடைந்தேன் அச்சச்சோ! அவள்நுகர
முடியாத மலரானாள்!
அகங்கவரும் எழில்கொண்ட
சிலையானாள்! கோழைமன அச்சத்தார் முட்புதராம்
அதனடுவே கனியானாள்!
ஆவலெலாம் பாழன்றோ!
இளம்பருவ எழில்நிறைந்த |