281. பாலை

	மாசு இல் மரத்த பலி உண் காக்கை
	வளி பொரு நெடுஞ் சினை தளியொடு தூங்கி,
	வெல் போர்ச் சோழர் கழாஅர்க் கொள்ளும்
	நல் வகை மிகு பலிக் கொடையோடு உகுக்கும்
5	அடங்காச் சொன்றி, அம் பல் யாணர்
	விடக்குடைப் பெருஞ் சோறு, உள்ளுவன இருப்ப,
	மழை அமைந்து உற்ற மால் இருள் நடு நாள்,
	தாம் நம் உழையராகவும், நாம் நம்
	பனிக் கடுமையின், நனி பெரிது அழுங்கி,
10	துஞ்சாம் ஆகலும் அறிவோர்
	அன்பிலர்-தோழி!-நம் காதலோரே.	உரை

312. பாலை

	நோகோ யானே, நோம் என் நெஞ்சே-
	'பனிப் புதல் ஈங்கை அம் குழை வருட,
	சிறை குவிந்திருந்த பைதல் வெண் குருகு,
	பார்வை வேட்டுவன், காழ் களைந்தருள,
5	மாரி நின்ற, மையல் அற்சிரம்-
	யாம் தன் உழையம் ஆகவும், தானே,
	எதிர்த்த தித்தி முற்றா முலையள்,
	கோடைத் திங்களும் பனிப்போள்-
	வாடைப் பெரும் பனிக்கு என்னள்கொல்?' எனவே.	உரை