27. நெய்தல்

	நீயும் யானும், நெருநல், பூவின்
	நுண் தாது உறைக்கும் வண்டினம் ஓப்பி,
	ஒழி திரை வரித்த வெண் மணல் அடைகரைக்
	கழி சூழ் கானல் ஆடியது அன்றி,
5	கரந்து நாம் செய்தது ஒன்று இல்லை; உண்டு எனின்,
	பரந்து பிறர் அறிந்தன்றும்இலரே-நன்றும்
	எவன் குறித்தனள் கொல், அன்னை?-கயந்தோறு
	இற ஆர் இனக் குருகு ஒலிப்ப, சுறவம்
	கழி சேர் மருங்கின் கணைக் கால் நீடி,
10	கண் போல் பூத்தமை கண்டு, 'நுண் பல
	சிறு பாசடைய நெய்தல்
	குறுமோ, சென்று' எனக் கூறாதோளே.	உரை

212. பாலை

	பார்வை வேட்டுவன் படு வலை வெரீஇ,
	நெடுங் கால் கணந்துள்அம் புலம்பு கொள் தெள் விளி
	சுரம் செல் கோடியர் கதுமென இசைக்கும்
	நரம்பொடு கொள்ளும் அத்தத்து ஆங்கண்
5	கடுங் குரற் பம்பைக் கத நாய் வடுகர்
	நெடும் பெருங் குன்றம் நீந்தி, நம் வயின்
	வந்தனர்; வாழி-தோழி!-கையதை
	செம் பொன் கழல்தொடி நோக்கி, மா மகன்
	கவவுக் கொள் இன் குரல் கேட்டொறும்,
10	அவவுக் கொள் மனத்தேம் ஆகிய நமக்கே.	உரை

379. குறிஞ்சி

	புன் தலை மந்தி கல்லா வன் பறழ்
	குன்று உழை நண்ணிய முன்றில் போகாது,
	எரி அகைந்தன்ன வீ ததை இணர
	வேங்கைஅம் படு சினைப் பொருந்தி, கைய
5	தேம் பெய் தீம் பால் வௌவலின், கொடிச்சி
	எழுது எழில் சிதைய அழுத கண்ணே,
	தேர் வண் சோழர் குடந்தைவாயில்
	மாரி அம் கிடங்கின் ஈரிய மலர்ந்த,
	பெயல் உறு நீலம் போன்றன விரலே,
10	பாஅய் அவ் வயிறு அலைத்தலின், ஆனாது,
	ஆடு மழை தவழும் கோடு உயர் பொதியில்
	ஓங்கு இருஞ் சிலம்பில் பூத்த
	காந்தள்அம் கொழு முகை போன்றன, சிவந்தே.	உரை