36. குறிஞ்சி

	குறுங் கை இரும் புலிக் கோள் வல்ஏற்றை,
	பூ நுதல் இரும் பிடி புலம்ப, தாக்கி,
	தாழ் நீர் நனந் தலைப் பெரு களிறு அடூஉம்
	கல்லக வெற்பன் சொல்லின் தேறி,
5	யாம் எம் நலன் இழந்தனமே; யாமத்து,
	அலர் வாய்ப் பெண்டிர் அம்பலொடு ஒன்றி,
	புரை இல் தீ மொழி பயிற்றிய உரை எடுத்து,
	ஆனாக் கௌவைத்துஆக,
	தான் என் இழந்தது, இவ் அழுங்கல் ஊரே?	உரை

127. நெய்தல்

	இருங் கழி துழைஇய ஈர்ம் புற நாரை
	இற எறி திவலையின் பனிக்கும் பாக்கத்து,
	உவன் வரின், எவனோ?-பாண!-பேதை
	கொழு மீன் ஆர்கைச் செழு நகர் நிறைந்த
5	கல்லாக் கதவர் தன் ஐயர் ஆகவும்,
	வண்டல் ஆயமொடு பண்டு தான் ஆடிய
	ஈனாப் பாவை தலையிட்டு ஓரும்,
	'மெல்லம் புலம்பன் அன்றியும்,
	செல்வாம்' என்னும், 'கானலானே'.	உரை

339. குறிஞ்சி

	'தோலாக் காதலர் துறந்து நம் அருளார்;
	அலர்வது அன்றுகொல் இது?' என்று, நன்றும்
	புலரா நெஞ்சமொடு புதுவ கூறி,
	இருவேம் நீந்தும் பருவரல் வெள்ளம்
5	அறிந்தனள்போலும், அன்னை-சிறந்த
	சீர் கெழு வியல் நகர் வருவனள் முயங்கி,
	நீர் அலைக் கலைஇய ஈர் இதழ்த் தொடையல்
	ஒள் நுதல் பெதும்பை நல் நலம் பெறீஇ,
	மின் நேர் ஓதி இவளொடு, நாளை,
10	பல் மலர் கஞலிய வெறி கமழ் வேலித்
	தெண் நீர் மணிச் சுனை ஆடின்,
	என்னோ மகளிர்தம் பண்பு என்றோளே?	உரை