53. குறிஞ்சி

	யான் அஃது அஞ்சினென் கரப்பவும், தான் அஃது
	அறிந்தனள்கொல்லோ? அருளினள்கொல்லோ?
	எவன்கொல், தோழி! அன்னை கண்ணியது?-
	'வான் உற நிவந்த பெரு மலைக் கவாஅன்,
5	ஆர் கலி வானம் தலைஇ, நடு நாள்
	கனை பெயல் பொழிந்தென, கானக் கல் யாற்று
	முளி இலை கழித்தன முகிழ் இணரொடு வரும்
	விருந்தின் தீம் நீர் மருந்தும் ஆகும்;
	தண்ணென உண்டு, கண்ணின் நோக்கி,
10	முனியாது ஆடப் பெறின், இவள்
	பனியும் தீர்குவள், செல்க!' என்றோளே!	உரை

292. குறிஞ்சி

	நெடுந் தண் ஆரத்து அலங்கு சினை வலந்த
	பசுங் கேழ் இலைய நறுங் கொடித் தமாலம்
	தீம் தேன் கொள்பவர் வாங்குபு பரியும்,
	யாணர் வைப்பின், கானம் என்னாய்;
5	களிறு பொரக் கரைந்த கயவாய்க் குண்டு கரை
	ஒளிறு வான் பளிங்கொடு செம் பொன் மின்னும்
	கருங் கற் கான்யாற்று அருஞ் சுழி வழங்கும்
	கராஅம் பேணாய்; இரவரின்,
	வாழேன்-ஐய!-மை கூர் பனியே!	உரை