55. குறிஞ்சி

	ஓங்கு மலை நாட! ஒழிக, நின் வாய்மை
	காம்பு தலைமணந்த கல் அதர்ச் சிறு நெறி,
	உறு பகை பேணாது, இரவின் வந்து, இவள்
	பொறி கிளர் ஆகம் புல்ல, தோள் சேர்பு
5	அறுகாற் பறவை அளவு இல மொய்த்தலின்,
	கண் கோள் ஆக நோக்கி, 'பண்டும்
	இனையையோ?' என வினவினள், யாயே;
	அதன் எதிர் சொல்லாளாகி, அல்லாந்து,
	என் முகம் நோக்கியோளே: 'அன்னாய்!-
10	யாங்கு உணர்ந்து உய்குவள்கொல்? என, மடுத்த
	சாந்த ஞெகிழி காட்டி-
	ஈங்கு ஆயினவால்' என்றிசின் யானே.	உரை

56. பாலை

	குறு நிலைக் குரவின் சிறு நனை நறு வீ
	வண்டு தரு நாற்றம் வளி கலந்து ஈய,
	கண் களி பெறூஉம் கவின் பெறு காலை,
	எல் வளை ஞெகிழ்த்தோர்க்கு அல்லல் உறீஇச்
5	சென்ற நெஞ்சம் செய்வினைக்கு அசாவா,
	ஒருங்கு வரல் நசையொடு, வருந்தும்கொல்லோ
	அருளான் ஆதலின், அழிந்து இவண் வந்து,
	தொல் நலன் இழந்த என் பொன் நிறம் நோக்கி,
	'ஏதிலாட்டி இவள்' எனப்
10	போயின்று கொல்லோ, நோய் தலைமணந்தே	உரை