14. பாலை

	தொல் கவின் தொலைய, தோள் நலம்சாஅய,
	நல்கார் நீத்தனர்ஆயினும், நல்குவர்;
	நட்டனர், வாழி!-தோழி!-குட்டுவன்
	அகப்பா அழிய நூறி, செம்பியன்
5	பகல் தீ வேட்ட ஞாட்பினும் மிகப் பெரிது
	அலர் எழச் சென்றனர் ஆயினும்-மலர் கவிழ்ந்து
	மா மடல் அவிழ்ந்த காந்தள்அம் சாரல்,
	இனம் சால் வயக் களிறு பாந்தட் பட்டென,
	துஞ்சாத் துயரத்து அஞ்சு பிடிப் பூசல்
10	நெடு வரை விடரகத்து இயம்பும்
	கடு மான் புல்லிய காடு இறந்தோரே.	உரை

75. குறிஞ்சி

	நயன் இன்மையின், பயன் இது என்னாது,
	பூம் பொறிப் பொலிந்த, அழல் உமிழ் அகன் பை,
	பாம்பு உயிர் அணங்கியாங்கும் ஈங்கு இது
	தகாஅது-வாழியோ, குறுமகள்!-நகாஅது
5	உரைமதி; உடையும் என் உள்ளம்-சாரல்
	கொடு விற் கானவன் கோட்டுமா தொலைச்சிப்
	பச்சூன் பெய்த பகழி போல,
	சேயரி பரந்த மா இதழ் மழைக் கண்
	உறாஅ நோக்கம் உற்ற என்
10	பைதல் நெஞ்சம் உய்யுமாறே.	உரை