158. குறிஞ்சி

	அம்ம வாழி, தோழி! நம்வயின்,
	யானோ காணேன்-அதுதான் கரந்தே,
	கல் அதர் மன்னும் கால் கொல்லும்மே;
	கனை இருள் மன்னும் கண் கொல்லும்மே-
5	விடர் முகைச் செறிந்த வெஞ் சின இரும் புலி
	புகர் முக வேழம் புலம்பத் தாக்கி,
	குருதி பருகிய கொழுங் கவுட் கய வாய்
	வேங்கை முதலொடு துடைக்கும்
	ஓங்கு மலை நாடன் வரூஉம் ஆறே.	உரை

196. நெய்தல்

	பளிங்கு செறிந்தன்ன பல் கதிர் இடைஇடை,
	பால் முகந்தன்ன பசு வெண் நிலவின்,
	மால்பு இடர் அறியா, நிறையுறு மதியம்!
	சால்பும் செம்மையும் உடையை ஆதலின்,
5	நிற் கரந்து உறையும் உலகம் இன்மையின்,
	எற் கரந்து உறைவோர் உள்வழி காட்டாய்!
	நற் கவின் இழந்த என் தோள் போல் சாஅய்,
	சிறுகுபு சிறுகுபு செரீஇ,
	அறி கரி பொய்த்தலின், ஆகுமோ அதுவே?	உரை