143. பாலை

	ஐதே கம்ம யானே; ஒய்யென,
	தரு மணல் ஞெமிரிய திரு நகர் முற்றத்து,
	ஓரை ஆயமும் நொச்சியும் காண்தொறும்,
	நீர் வார் கண்ணேன் கலுழும் என்னினும்,
5	கிள்ளையும், 'கிளை' எனக் கூஉம்; இளையோள்
	வழு இலள் அம்ம, தானே; குழீஇ,
	அம்பல் மூதூர் அலர் வாய்ப் பெண்டிர்
	இன்னா இன் உரை கேட்ட சில் நாள்
	அறியேன் போல உயிரேன்;
10	'நறிய நாறும் நின் கதுப்பு' என்றேனே.	உரை

246. பாலை

	இடூஉ ஊங்கண் இனிய படூஉம்;
	நெடுஞ் சுவர்ப் பல்லியும் பாங்கில் தேற்றும்;
	மனை மா நொச்சி மீமிசை மாச் சினை,
	வினை மாண் இருங் குயில் பயிற்றலும் பயிற்றும்;
5	உரம் புரி உள்ளமொடு சுரம் பல நீந்தி,
	செய்பொருட்கு அகன்றனராயினும் பொய்யலர்,
	வருவர் வாழி-தோழி!-புறவின்
	பொன் வீக் கொன்றையொடு பிடவுத் தளை அவிழ,
	இன் இசை வானம் இரங்கும்; அவர்,
10	'வருதும்' என்ற பருவமோ இதுவே?	உரை