179. பாலை

	இல் எழு வயலை ஈற்று ஆ தின்றென,
	பந்து நிலத்து எறிந்து, பாவை நீக்கி,
	அவ் வயிறு அலைத்த என் செய் வினைக் குறுமகள்
	மான் அமர்ப்பன்ன மையல் நோக்கமொடு,
5	யானும் தாயும் மடுப்ப, தேனொடு
	தீம் பால் உண்ணாள் வீங்குவனள் விம்மி,
	நெருநலும் அனையள்மன்னே; இன்றே,
	மை அணற் காளை பொய் புகலாக,
	அருஞ் சுரம் இறந்தனள் என்ப-தன்
10	முருந்து ஏர் வெண் பல் முகிழ் நகை திறந்தே.	உரை

305. பாலை

	வரி அணி பந்தும், வாடிய வயலையும்,
	மயில் அடி அன்ன மாக் குரல் நொச்சியும்,
	கடியுடை வியல் நகர் காண் வரத் தோன்ற,
	தமியே கண்ட தண்டலையும் தெறுவர,
5	நோய் ஆகின்றே-மகளை!-நின் தோழி,
	எரி சினம் தணிந்த இலை இல் அம் சினை
	வரிப் புறப் புறவின் புலம்பு கொள் தெள் விளி,
	உருப்பு அவிர் அமையத்து, அமர்ப்பனள் நோக்கி,
	இலங்கு இலை வெள் வேல் விடலையை
10	விலங்கு மலை ஆர் இடை நலியும்கொல் எனவே.	உரை