244. குறிஞ்சி

	விழுந்த மாரிப் பெருந் தண் சாரல்,
	கூதிர்க் கூதளத்து அலரி நாறும்
	மாதர் வண்டின் நயவரும் தீம் குரல்
	மணம் நாறு சிலம்பின் அசுணம் ஓர்க்கும்
5	உயர் மலை நாடற்கு உரைத்தல் ஒன்றோ-
	துயர் மருங்கு அறியா அன்னைக்கு, இந் நோய்
	தணியுமாறு இது' என உரைத்தல் ஒன்றோ-
	செய்யாய்: ஆதலின் கொடியை-தோழி!-
	மணி கெழு நெடு வரை அணி பெற நிவந்த
10	செயலை அம் தளிர் அன்ன, என்
	மதன் இல் மா மெய்ப் பசலையும் கண்டே.	உரை

304. குறிஞ்சி

	வாரல் மென் தினைப் புலர்வுக் குரல் மாந்தி,
	சாரல் வரைய கிளைஉடன் குழீஇ,
	வளி எறி வயிரின் கிளி விளி பயிற்றும்
	நளி இருஞ் சிலம்பின் நல் மலை நாடன்
5	புணரின், புணருமார் எழிலே; பிரியின்,
	மணி மிடை பொன்னின் மாமை சாய, என்
	அணி நலம் சிதைக்குமார் பசலை; அதனால்,
	அசுணம் கொல்பவர் கை போல், நன்றும்,
	இன்பமும் துன்பமும் உடைத்தே,
10	தண் கமழ் நறுந் தார் விறலோன் மார்பே.	உரை