287. நெய்தல்

	'விசும்பு உறழ் புரிசை வெம்ப முற்றி,
	பைங் கண் யானை வேந்து புறத்து இறுத்த;
	நல் எயிலுடையோர் உடையம்' என்னும்
	பெருந் தகை மறவன் போல-கொடுங் கழிப்
5	பாசடை நெய்தற் பனி நீர்ச் சேர்ப்பன்,
	நாம முதலை நடுங்கு பகை அஞ்சான்,
	காமம் பெருமையின், வந்த ஞான்றை-
	அருகாது ஆகி அவன்கண் நெஞ்சம்
	நள்ளென் கங்குல் புள் ஒலி கேட்டொறும்,
10	'தேர் மணித் தெள் இசைகொல்?' என,
	ஊர் மடி கங்குலும் துயில் மறந்ததுவே.	உரை

292. குறிஞ்சி

	நெடுந் தண் ஆரத்து அலங்கு சினை வலந்த
	பசுங் கேழ் இலைய நறுங் கொடித் தமாலம்
	தீம் தேன் கொள்பவர் வாங்குபு பரியும்,
	யாணர் வைப்பின், கானம் என்னாய்;
5	களிறு பொரக் கரைந்த கயவாய்க் குண்டு கரை
	ஒளிறு வான் பளிங்கொடு செம் பொன் மின்னும்
	கருங் கற் கான்யாற்று அருஞ் சுழி வழங்கும்
	கராஅம் பேணாய்; இரவரின்,
	வாழேன்-ஐய!-மை கூர் பனியே!	உரை