90. குறிஞ்சி

	எற்றோ வாழி?-தோழி!-முற்றுபு
	கறி வளர் அடுக்கத்து இரவில் முழங்கிய
	மங்குல் மா மழை வீழ்ந்தென, பொங்கு மயிர்க்
	கலை தொட இழுக்கிய பூ நாறு பலவுக் கனி,
	வரை இழி அருவி உண்துறைத் தரூஉம்
	குன்ற நாடன் கேண்மை
	மென் தோள் சாய்த்தும் சால்பு ஈன்றன்றே.	உரை

226. நெய்தல்

	பூவொடு புரையும் கண்ணும், வேய் என
	விறல் வனப்பு எய்திய தோளும் பிறை என
	மதி மயக்குறூஉம் நுதலும், நன்றும்
	நல்லமன்; வாழி-தோழி!-அல்கலும்
	தயங்கு திரை பொருத தாழை வெண் பூக்
	குருகு என மலரும் பெருந் துறை
	விரிநீர்ச் சேர்ப்பனொடு நகாஅ ஊங்கே.	உரை