இவர்களால் அழியுமாயின் நாம் வருந்தவேண்டிய தென் ?‘ என்பான், ‘இவரின் எய்தி னங்கதற் கழுங்க லென்னை ‘ என்றான். உடலின்பற்றையே துறந்தவர் வேறு பற்றினையடையார் என்ற பொருள் தோன்றுவ தறிக. ‘மற்றுந் தொடர்ப்பாடெவன் கொல் பி்றப்பறுக்கலுற்றார்க்குடம் புமிகை‘ என்றார் (குறள் 345) தேவரும். அழுங்கல்-அச்சம் எனினுமாம். ‘ஜடப்பொருளான உடல், அறிவுகாட்சி மயமான நம் உயிரின் தன்மையாகாது‘ என்பான் ‘அது நமதன்று‘ என்றான். ‘உடம்பு நமதன்று‘ என்ற எண்ணும் பாவனை அனுப்ரேக்ஷை பன்னிரண்டனுள் அன்யத்வம் எனப்படும். அனுப்ரேக்ஷை பன்னிரண்டாவன;-1.  அநித்யம், 2. அசரணம், 3.சம்ஸாரம், 4. ஏகத்வம், 5.அன்யத்வம், 6. அசுசித்வம், 7.ஆஸ்ரவம், 8.ஸம்வரை, 9.நிர்ஜ்ஜரை, 10. லோகம், 11.போதிர் துர்லபம், 12.தர்மஸ்வாக்யானம் என்பன.  ‘சேதனமாலாவி யசேதனமாலிவ்வுடம்பு, ஆதலின் வேறாய அவ்விரண்டுஞ் சேர்தலினால், மன்னுமொன்றாய் விடினும் வாளுந்தடறும் போல், பின்னமெனவே பிரித்துணர்மின்‘ என்றார் (திருக்கலம்.72) உதீசிதேவரும்.  அங்கு, அசை.         (28)

(இ-ள்.) அஞ்சினம் எனினும் - (வரக்கடவதாகியதுன்பங்களைக்குறித்து) அஞ்சினே மாயினும், அடைப-(நம்மைவந்து) சேருபவை, மெய்யே வந்து சேரும் - தப்பாமல் வந்து சேரும்; ஆனால்-அங்ஙனமாயின், அதனின்-அவ்வாறு அடைதலைக்குறித்து அஞ்சுதல்-அஞ்சுதலால், நமக்கு -, பயன் என்னை-பயன்யாது ?’  அதுவுமன்றி-அதுவேயுமன்றி, அஞ்சுதல் துன்பம் தானே-அஞ்சுவதும் துன்பமே, அல்லதும்-அது வன்றியும், அதனில்சூழ்ந்த - அவ்வச்சத்தால் நம் உயிரைச் சூழ்ந்த,