இப் பெண்மணியின் வீரத்தனமே,  பேசுதற்கு  அரியது-சொல்லுதற்கு அருமையானது,  என்றார் - என்று  வியந்துகூறினர். (எ-று.)

காளையின்  சொல்லைக் கேட்டமக்கள். இவர்  ஆண்மையினும் இப்பெண்மணியின் ஆண்மையே சொல்லமுடியாததாயுளது  என்றரென்க.

மேனி-உடலின் ஒளி;  தேஜுஸம் காளை - இளம் பிராயமுள்ளவன்.  பண் - இசை,  படி-பூமி முடிய-முழுவதும்.  ஆண்மை - மரணத்திற்கு  அஞ்சாமையும்  உயிர்க்கொலை செய்யவிருந்த மன்னனுக்கு அஞ்சாது  அறமொழி புகன்றதும்.  ஏனும்-எனினும் என்பதன் மரூஉ.  பெண்ணினுக்கு  அரசி-பெண்தன்மையினுக்கு  அரசிபோல்வாள். ‘பெண்ணுயிர்...திண்மையுடைவனவல்ல‘  என்று (யசோ. 47-.ல்)  பெண்களின் இயல்பைக் கூறினாராதலின், பெண்களுக்கு ஆண்மை தோன்றுத லருமை பற்றி  ஈண்டு, ‘பெண்ணினுக்கு  அரசியாண்மை  பேசுதற் கரிது‘  என வியந்தோதினார்.

ஆண்மை  என்பது இருபாலருக்கும் வழங்கும். இதனை, ‘பிறப்பே குடிமைட ஆண்மை‘  என்ற (தொல். மெய்ப்-25.) சூத்திரத்தா லறியலாகும்,  இனி, ‘ஆண்மையாவது ஆளுந்தன்மை.  அஃது,

(குறுந். 43.)  என இருபாலையும் உணர்த்திற்று‘  என்னும் நச்சினார்க்கினியருரை ஈண்டு நோக்கத்தகும். (59)

மன்னனும் வியத்தல்